Για όσα μας χάρισες και για όσα μας στέρησες!
Γι'αυτά που έγιναν πραγματικότητα και γι'αυτά που συνεχίζουν να παραμένουν όνειρα!
Για τη δύναμη που έχεις να γιατρεύεις και για την ελπίδα που σπέρνεις στις καρδιές μας!
Χρόνε,φίλε,γειά σου...κι αν είναι να μας κάνεις ένα τελευταίο δώρο...αυτό να είναι μια ανάσα
απ'τη σοφία σου,για να δούμε πιο καθαρά το δρόμο που θα μας ενώσει σε μια προσσπάθεια
για τον εξανθρωπισμό της ζωής μας.
Monday, December 31, 2007
Sunday, November 11, 2007
Ποιος νίκησε τελικά στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ;
Αναμφίβολα νικητής είναι η ισχυρή βούληση των πολιτών για ένα νέο ΠΑΣΟΚ,προσανατολισμένο στα πραγματικά προβλήματα του τόπου,με σαφή ιδεολογία ,σαφή προγραμματικό λόγο και νεωτερικές αντιλήψεις για την οικονομία,την κοινωνία και το περιβάλλον.
Και για να εξηγούμεθα:Το εκλογικό αποτέλεσμα είναι σαφές και δεν μπορεί να ερμηνευθεί ως νομιποποίηση και άλλων προσώπων στη διαχείριση του πολιτικού στίγματος του ΠΑΣΟΚ.
Τι θα γίνεται μέσα στα όργανα είναι άλλη υπόθεση.Και άλλη υπόθεση είναι η ποδηγεσία του ΠΑΣΟΚ!
Ο κύριος Παπανδρέου πήρε νέα εντολή και γι'αυτήν θα κριθεί στις επόμενες εκλογές αλλά και στο επόμενο λεπτό!
Και για να εξηγούμεθα:Το εκλογικό αποτέλεσμα είναι σαφές και δεν μπορεί να ερμηνευθεί ως νομιποποίηση και άλλων προσώπων στη διαχείριση του πολιτικού στίγματος του ΠΑΣΟΚ.
Τι θα γίνεται μέσα στα όργανα είναι άλλη υπόθεση.Και άλλη υπόθεση είναι η ποδηγεσία του ΠΑΣΟΚ!
Ο κύριος Παπανδρέου πήρε νέα εντολή και γι'αυτήν θα κριθεί στις επόμενες εκλογές αλλά και στο επόμενο λεπτό!
Tuesday, November 6, 2007
Και μετά την 11η Νοεμβρίου τι κ.Πάπανδρέου;
Είναι προφανές ότι την 11η Νοεμβρίου Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα αναδειχθεί ο κύριος Γ.Παπανδρέου.Δεν είχα καμία αμφιβολία ούτε την 17η Σεμπτεμβρίου,όταν έγραψα πως χρειαζόμαστε ένα νέο ΠΑΣΟΚ και όχι έναν νέο αρχηγό!
Προφανώς ο κύριος Πρόεδρος το έχει αντιληφθεί αυτό με τον καλύτερο τρόπο όταν δηλώνει:"
Ή θα δημιουργήσουμε ένα νέο,ανανεωμένο,δημιουργικό και ριζοσπαστικό ΠΑΣΟΚ ή αλλιώς θα βυθιστούμε στο τέλμα".
Άριστα!
Άρα την 12η Νοεμβρίου το ζητούμενο είναι ένα νέο ΠΑΣΟΚ με ευθεία αναφορά στα πραγματικά προβλήματα του τόπου,με πρόθεση για ρήξεις και ανατροπές,ώστε στις επόμενες εκλογές να μην κερδίσει ένας νέος ηγέτης αλλά ένα νέο ΠΑΣΟΚ με διαύγεια προγραμματικού λόγου,χωρίς προσωπικές στρατηγικές και ριζικές ανατροπές(μεταρρυθμίσεις) σ'όλους τους τομείς του δημόσιου βίου προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας!
Αυτό είναι άλλωστε και το πολιτικό διακύβευμα των εσωκομματικών εκλογών και αυτή είναι και η κατεύθυνση της νέας εντολής στο κύριο Γεώργιο Παπανδρέου.
Αν αυτή τη φορά ο κύριος Παπανδρέου δε διαχειριστεί ορθολογικά τη νέα εντολή που θα πάρει,θα είναι τελικά υπόλογος όχι μόνο έναντι των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ αλλά και έναντι της κοινωνίας,που θα έχει χάσει αυτή τη φορά οριστικά την πιθανότητα ριζικών μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη ο τόπος.
Κύριε Παπανδρέου δε θα έχετε ελλαφρυντικά και θα σηκώστε το βάρος της αποτυχίας συνολικά αν δεν συνειδητοποιήσετε πως έχετε αυτή τη φορά τεράστια ευθύνη για το τέλμα που θα ακολουθήσει.
Αυτά που θεωρήσατε ως πολιτικά ζητούμενα πρέπει να τα μετατρέψετε σε συγκεκριμένους στόχους και να επιλέξετε στελέχη ικανά να τους υλοποιήσουν.
Αυτό που αποκαλέσατε νεωτερικό,ριζοσπαστικό,ανατρεπτικό πρέπει να το δούμε να συμβαίνει.
Πρέπει να ξεκαθαρίσετε το όραμά σας για τη μορφή της ανάπτυξης που επιλέγετε!
Πρέπει να συγκεκριμενοποιήστε τι εννοείτε ,όταν λέτε "δίκαιη κοινωνία"!
Πρέπει να οριοθετήσετε πρακτικά και όχι θεωρητικά τις διαφορές του ΠΑΣΟΚ από τη Ν.Δ.!
Πρέπει να κατανοήστε επιτέλους ότι το σύνθημα 'Γιώργο,άλλαξέ τα όλα' είναι τελικά το μέγα ζητούμενο στη βαθιά κρίση που περνούν τα σοσιαλιστικά κόμματα,που δεν μπορούν δυστυχώς να υπόσχονται,αλλά πρέπει να απαντούν σε διαφορετικά προβλήματα απ'αυτά που 'απάντησε'ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου!
Καλή δύναμη Κύριε Πρόεδρε μετά την 11η Νοεμβρίου!
Προφανώς ο κύριος Πρόεδρος το έχει αντιληφθεί αυτό με τον καλύτερο τρόπο όταν δηλώνει:"
Ή θα δημιουργήσουμε ένα νέο,ανανεωμένο,δημιουργικό και ριζοσπαστικό ΠΑΣΟΚ ή αλλιώς θα βυθιστούμε στο τέλμα".
Άριστα!
Άρα την 12η Νοεμβρίου το ζητούμενο είναι ένα νέο ΠΑΣΟΚ με ευθεία αναφορά στα πραγματικά προβλήματα του τόπου,με πρόθεση για ρήξεις και ανατροπές,ώστε στις επόμενες εκλογές να μην κερδίσει ένας νέος ηγέτης αλλά ένα νέο ΠΑΣΟΚ με διαύγεια προγραμματικού λόγου,χωρίς προσωπικές στρατηγικές και ριζικές ανατροπές(μεταρρυθμίσεις) σ'όλους τους τομείς του δημόσιου βίου προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας!
Αυτό είναι άλλωστε και το πολιτικό διακύβευμα των εσωκομματικών εκλογών και αυτή είναι και η κατεύθυνση της νέας εντολής στο κύριο Γεώργιο Παπανδρέου.
Αν αυτή τη φορά ο κύριος Παπανδρέου δε διαχειριστεί ορθολογικά τη νέα εντολή που θα πάρει,θα είναι τελικά υπόλογος όχι μόνο έναντι των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ αλλά και έναντι της κοινωνίας,που θα έχει χάσει αυτή τη φορά οριστικά την πιθανότητα ριζικών μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη ο τόπος.
Κύριε Παπανδρέου δε θα έχετε ελλαφρυντικά και θα σηκώστε το βάρος της αποτυχίας συνολικά αν δεν συνειδητοποιήσετε πως έχετε αυτή τη φορά τεράστια ευθύνη για το τέλμα που θα ακολουθήσει.
Αυτά που θεωρήσατε ως πολιτικά ζητούμενα πρέπει να τα μετατρέψετε σε συγκεκριμένους στόχους και να επιλέξετε στελέχη ικανά να τους υλοποιήσουν.
Αυτό που αποκαλέσατε νεωτερικό,ριζοσπαστικό,ανατρεπτικό πρέπει να το δούμε να συμβαίνει.
Πρέπει να ξεκαθαρίσετε το όραμά σας για τη μορφή της ανάπτυξης που επιλέγετε!
Πρέπει να συγκεκριμενοποιήστε τι εννοείτε ,όταν λέτε "δίκαιη κοινωνία"!
Πρέπει να οριοθετήσετε πρακτικά και όχι θεωρητικά τις διαφορές του ΠΑΣΟΚ από τη Ν.Δ.!
Πρέπει να κατανοήστε επιτέλους ότι το σύνθημα 'Γιώργο,άλλαξέ τα όλα' είναι τελικά το μέγα ζητούμενο στη βαθιά κρίση που περνούν τα σοσιαλιστικά κόμματα,που δεν μπορούν δυστυχώς να υπόσχονται,αλλά πρέπει να απαντούν σε διαφορετικά προβλήματα απ'αυτά που 'απάντησε'ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου!
Καλή δύναμη Κύριε Πρόεδρε μετά την 11η Νοεμβρίου!
Saturday, October 27, 2007
Στερνή μου γνώση,να σεί'χα πρώτα...
Έτσι έγραφα πριν ακριβώς ένα χρόνο...στις 25.10.2006...
Αξιότιμο κ.Γ.Παπανδρέου,Πρόεδρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Κύριε Πρόεδρε,
Αν και πίστευα ότι το βήμα αυτό είναι αμφίδρομο,με την έννοια της αξιολόγησης των ενστάσεων ή των προτάσεων των ανθρώπων που διαλέγονται,εντούτοις αρκούμαι στο πολιτικό σύνθημα που ακούστηκε ιδιαίτερα στις Αυτοδιοικητικές Εκλογές περί δίκαιης Κοινωνίας.
Έγραφα λοιπόν τότε(στις 6.6.06) τα εξής:«Ποιο είναι το συλλογικό όραμα που θα καταγραφεί σε μια αφίσα για να πείσει τον ψηφοφόρο να ψηφίσει ΠΑ.ΣΟ.Κ. ;»
Σήμερα λοιπόν έχουμε σύνθημα:Για μια δίκαιη Κοινωνία!
Πρόσθετα όμως με σκεπτικισμό: «Ποια είναι η ρεαλιστική απάντηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στα διαρκώς ογκούμενα προβλήματα της καθημερινότητας;Ή μήπως το δημογραφικό,το ασφαλιστικό,η ανεργία,η υποαπασχόληση,τα «έρημα χωριά»και η ασφυκτικά γεμάτη Αθήνα μπορούν να περιμένουν στον προεκλογικό διάδρομο των μεθεπόμενων εκλογών ;»
Αν επομένως σ’όλα αυτά το ΠΑ.ΣΟ.Κ.απαντά με το πολιτικό σύνθημα «Για μια δίκαιη Κοινωνία»,αυτό σημαίνει ότι η Κοινωνία,όπως οργανώνεται και λειτουργεί σήμερα παράγει αδικία και επομένως το κόμμα δεσμεύεται να ανατρέψει την αδικία και παράγοντας πολιτική να προτείνει συγκεκριμένους τρόπους για την άρση των αδικιών που έχουν δημιουργηθεί!
Ουτοπικό;
Πολύ πιθανό.
Ωστόσο το σύνθημα αυτό,αν επιμείνετε να το προβάλλετε,είναι μια ουσιαστική βάση διαλόγου με την κοινωνία και πιθανώς το διακύβευμα των επερχόμενων βουλευτκών εκλογών!
Δίκαιη κοινωνία με ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα.
Δίκαιη κοινωνία με Ανάπτυξη της Περιφέρειας.
Δίκαιη κοινωνία χωρίς ανέργους.
Δίκαιη κοινωνία χωρίς κοινωνικά αποκλεισμένους.
Δίκαιη κοινωνία με δρομολογημένες διαδικασίες για την προστασία του περιβάλλοντος.
Και με ποιους θα υλοποιήσετε αυτό το νέο πολιτικό όραμα;
Όχι φυσικά με όλους αυτούς που δεν κατάφεραν να εκφράσουν τους πραγματικούς προβληματισμούς της κοινωνίας.
Όχι φυσικά με όλους αυτούς που ενέχονται στην νομή της εξουσίας τα προηγούμενα χρόνια,γιατί τα προηγούμενα χρόνια έχουν αθέατες πλευρές που καταδικάστηκαν στις προηγούμενες εκλογές.
Το σύνθημα «Γιώργο,άλλαξέ τα όλα» εννούσε πρώτ’απ’όλα «άλλαξε τα πρόσωπα»,που σήμερα καμώνονται πως δε γνωρίζουν τίποτα και κρίνουν απλώς…
Αν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. από το θεσμικό του ρόλο πρέπει να παράγει πολιτική,η σημερινή του εικόνα δεν ανταποκρίνεται στα νέα δεδομένα.
Φυσικά,δεν ξέρω αν τελικά τα διαβάστε όλ’αυτά.
Ας δεχτούμε ότι δεν έχουν και τόση σημασία.
Σημασία όμως έχει να δω στην πράξη να παράγεται πολιτική που θεσμικά είναι προϋπόθεση για να λειτουργήσει η κοινοβουλευτική μας Δημοκρατία.
Μετά τιμής
Μιχ.Κοκκινάρης
Σήμερα,ένα χρόνο μετά,δε νομίζω ότι έχουν αλλάξει και πολλά από τα δεδομένα εκείνης της επιστολής προς τον Αξιότιμο κύριο Γεώργιο Παπανδρέου,πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.
Ωστόσο αυτό που έχει αλλάξει είναι ο πήχυς των προσεχών εκλογών,τις οποίες και πάλι θα κληθεί να αντιμετωπίσει ο κύριος Παπανδρέου και όχι ο κύριος Βενιζέλος.
Το θέμα όμως είναι αν και πάλι αναγκαστούμε να επισημάνουμε τα ίδια ακριβώς αρνητικά στοιχεία σε μια νέα ενδεχόμενη ήττα του ΠΑΣΟΚ.
Πρέπει επομένως να κατανοηθεί πλήρως ότι σε ένα εντελώς διαφορετικό πολιτικό περιβάλλον με τρέχουσες αναγκαιότητες και νέες οικονομικές συναρτήσεις,ο ηγέτης πρέπει να κατανοήσει την ανάγκη για την εφαρομογή του νεωτερικού στην πολιτική του πρόταση,που θα γίνει κατανοητό από τους πολίτες για να του εμπιστευτούν την ψήφο τους.
Με γενικόλογα συνθήματα και παρωχημένη ιδεολογία δεν κερδίζονται οι εκλογές.
Πρόγραμμα,πειθαρχία και απόδειξη της κατανόησης των προτεραιοτήτων στη Δημόσια Διοίκηση,την Οικονομία και το Περιβάλλον θα κρίνει και το ΠΑΣΟΚ αλλά και τον άλλο πολιτικό κόσμο,που αυτή τη φορά δεν έχει περιθώρια υπεκφυγών,αφού ήρθε η ώρα των αποφάσεων.
Μ.Κοκκινάρης
Αξιότιμο κ.Γ.Παπανδρέου,Πρόεδρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Κύριε Πρόεδρε,
Αν και πίστευα ότι το βήμα αυτό είναι αμφίδρομο,με την έννοια της αξιολόγησης των ενστάσεων ή των προτάσεων των ανθρώπων που διαλέγονται,εντούτοις αρκούμαι στο πολιτικό σύνθημα που ακούστηκε ιδιαίτερα στις Αυτοδιοικητικές Εκλογές περί δίκαιης Κοινωνίας.
Έγραφα λοιπόν τότε(στις 6.6.06) τα εξής:«Ποιο είναι το συλλογικό όραμα που θα καταγραφεί σε μια αφίσα για να πείσει τον ψηφοφόρο να ψηφίσει ΠΑ.ΣΟ.Κ. ;»
Σήμερα λοιπόν έχουμε σύνθημα:Για μια δίκαιη Κοινωνία!
Πρόσθετα όμως με σκεπτικισμό: «Ποια είναι η ρεαλιστική απάντηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στα διαρκώς ογκούμενα προβλήματα της καθημερινότητας;Ή μήπως το δημογραφικό,το ασφαλιστικό,η ανεργία,η υποαπασχόληση,τα «έρημα χωριά»και η ασφυκτικά γεμάτη Αθήνα μπορούν να περιμένουν στον προεκλογικό διάδρομο των μεθεπόμενων εκλογών ;»
Αν επομένως σ’όλα αυτά το ΠΑ.ΣΟ.Κ.απαντά με το πολιτικό σύνθημα «Για μια δίκαιη Κοινωνία»,αυτό σημαίνει ότι η Κοινωνία,όπως οργανώνεται και λειτουργεί σήμερα παράγει αδικία και επομένως το κόμμα δεσμεύεται να ανατρέψει την αδικία και παράγοντας πολιτική να προτείνει συγκεκριμένους τρόπους για την άρση των αδικιών που έχουν δημιουργηθεί!
Ουτοπικό;
Πολύ πιθανό.
Ωστόσο το σύνθημα αυτό,αν επιμείνετε να το προβάλλετε,είναι μια ουσιαστική βάση διαλόγου με την κοινωνία και πιθανώς το διακύβευμα των επερχόμενων βουλευτκών εκλογών!
Δίκαιη κοινωνία με ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα.
Δίκαιη κοινωνία με Ανάπτυξη της Περιφέρειας.
Δίκαιη κοινωνία χωρίς ανέργους.
Δίκαιη κοινωνία χωρίς κοινωνικά αποκλεισμένους.
Δίκαιη κοινωνία με δρομολογημένες διαδικασίες για την προστασία του περιβάλλοντος.
Και με ποιους θα υλοποιήσετε αυτό το νέο πολιτικό όραμα;
Όχι φυσικά με όλους αυτούς που δεν κατάφεραν να εκφράσουν τους πραγματικούς προβληματισμούς της κοινωνίας.
Όχι φυσικά με όλους αυτούς που ενέχονται στην νομή της εξουσίας τα προηγούμενα χρόνια,γιατί τα προηγούμενα χρόνια έχουν αθέατες πλευρές που καταδικάστηκαν στις προηγούμενες εκλογές.
Το σύνθημα «Γιώργο,άλλαξέ τα όλα» εννούσε πρώτ’απ’όλα «άλλαξε τα πρόσωπα»,που σήμερα καμώνονται πως δε γνωρίζουν τίποτα και κρίνουν απλώς…
Αν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. από το θεσμικό του ρόλο πρέπει να παράγει πολιτική,η σημερινή του εικόνα δεν ανταποκρίνεται στα νέα δεδομένα.
Φυσικά,δεν ξέρω αν τελικά τα διαβάστε όλ’αυτά.
Ας δεχτούμε ότι δεν έχουν και τόση σημασία.
Σημασία όμως έχει να δω στην πράξη να παράγεται πολιτική που θεσμικά είναι προϋπόθεση για να λειτουργήσει η κοινοβουλευτική μας Δημοκρατία.
Μετά τιμής
Μιχ.Κοκκινάρης
Σήμερα,ένα χρόνο μετά,δε νομίζω ότι έχουν αλλάξει και πολλά από τα δεδομένα εκείνης της επιστολής προς τον Αξιότιμο κύριο Γεώργιο Παπανδρέου,πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.
Ωστόσο αυτό που έχει αλλάξει είναι ο πήχυς των προσεχών εκλογών,τις οποίες και πάλι θα κληθεί να αντιμετωπίσει ο κύριος Παπανδρέου και όχι ο κύριος Βενιζέλος.
Το θέμα όμως είναι αν και πάλι αναγκαστούμε να επισημάνουμε τα ίδια ακριβώς αρνητικά στοιχεία σε μια νέα ενδεχόμενη ήττα του ΠΑΣΟΚ.
Πρέπει επομένως να κατανοηθεί πλήρως ότι σε ένα εντελώς διαφορετικό πολιτικό περιβάλλον με τρέχουσες αναγκαιότητες και νέες οικονομικές συναρτήσεις,ο ηγέτης πρέπει να κατανοήσει την ανάγκη για την εφαρομογή του νεωτερικού στην πολιτική του πρόταση,που θα γίνει κατανοητό από τους πολίτες για να του εμπιστευτούν την ψήφο τους.
Με γενικόλογα συνθήματα και παρωχημένη ιδεολογία δεν κερδίζονται οι εκλογές.
Πρόγραμμα,πειθαρχία και απόδειξη της κατανόησης των προτεραιοτήτων στη Δημόσια Διοίκηση,την Οικονομία και το Περιβάλλον θα κρίνει και το ΠΑΣΟΚ αλλά και τον άλλο πολιτικό κόσμο,που αυτή τη φορά δεν έχει περιθώρια υπεκφυγών,αφού ήρθε η ώρα των αποφάσεων.
Μ.Κοκκινάρης
Sunday, October 14, 2007
Ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους.
Τα παιδιά με το αστέρι της υπόσχεσης στο μέρος της καρδιάς τους
Μια φορά κι έναν καιρό,τότε που ο κόσμος ήταν ακόμη αδιαμόρφωτος,ο Θεός αποφάσισε να φτιάξει με σοφία τον Ουρανό και τη Γη και να διαλέξει έπειτα έναν τόπο για να κατοικήσει και ν’ ακούει έτσι καλύτερα τους ψιθύρους της ψυχής των πλασμάτων Του.
Είπε λοιπόν να φωτιστεί ο ουρανός,να γεμίσει με γαλαξίες,αστέρια και πλανήτες κι όταν όλα έγιναν κατά το θέλημά Του,διάλεξε ένα μικρό πλανήτη,που τον ονόμασε Γη,και πρόσταξε να γεννηθεί εκεί η ζωή.
Κι όπως οι αιώνες στα μάτια Του ήταν μονάχα μια στιγμή και χάθηκε στο σύμπαν η πυρωμένη ανάσα της δημιουργίας,η Γη άρχισε σιγά-σιγά να εκπληρώνει την επιθυμία του να γεννήσει τη ζωή.
Και η ζωή γεννήθηκε στα υγρά της σπλάχνα,που γέμισαν μ’ αναρίθμητα πλάσματα,
μικρά και μεγάλα,φτιαγμένα όλα κατά το σχέδιο του Δημιουργού τους.
Ήρθε λοιπόν ο Θεός στη Γη για να διαλέξει τόπο να μείνει και να ευλογήσει τα έργα των χειρών Του.
Ωστόσο δε βιάστηκε ν’ αποφασίσει κι είπε πρώτα ν’ακούσει τους ψιθύρους της ψυχής των πλασμάτων Του,που ίσως και να του έλεγαν ποιος, κατά τη γνώμη τους, ήταν ο καλύτερος τόπος να κατοικήσει.
Κι όπως είναι αόρατος και πανταχού παρών ο Θεός και η Γη γυρίζει στην αέναη τροχιά της γύρω απ’τ’ αστέρι της,τον ΄Ηλιο,το βλέμμα Του στάθηκε πρώτα στα πανύψηλα βουνά,που τις κορφές τους τις στεφανώνει αιώνιο χιόνι.
Και είδε ο Θεός σε μια στιγμή μονάχα την ιστορία τους,από τότε δηλαδή που ξεπήδησαν από τα σπλάχνα της Γης κι ύστερα ύψωσαν το περήφανο ανάστημά τους,για να σταματούν την παγωμένη ανάσα του ανέμου και να βλασταίνει έτσι η ζωή στους προποδές τους.
Κι όταν βλάστησε η ζωή,ήρθαν οι άνθρωποι,έχτισαν σπίτια κι έστρεψαν τα μάτια τους στον ουρανό για να δοξάσουν το Δημιουργό τους.
Και είπε ο Θεός:Δε θα κατοικήσω στα βουνά,γιατί δε θ’ακούω καθαρά τους ψιθύρους της ψυχής των πλασμάτων μου.
΄Υστερα το βλέμμα του Θεού στάθηκε στις απέραντες εύφορες κοιλάδες της Γης που γεννούν στάρι και κριθάρι.Τα ζώα βόσκουν ελεύθερα και οι άνθρωποι ταξιδεύουν μέρες για να βρουν ένα λόφο και να στήσουν εκεί το βωμό της θυσίας στο Δημιουργό τους,για τα καλά που τους χάρισε.
Και είπε ο Θεός:Δε θα κατοικήσω στις κοιλάδες γιατί εκεί οι άνθρωποι μ’έχουν λιγότερο ανάγκη μ’αυτά τα καλά που τους χάρισα.
Φώτισε ο ΄Ηλιος ξανά και ξανά τη Δημιουργία,όταν το βλέμμα του Θεού στάθηκε στα πυκνά δάση,που δροσίζουν με την ανάσα τους και κρατούν στη ζωή όλα τα πλάσματα της Γης.
Κι είπε να μην κατοικήσει στη σκιά τους,γιατί ο ίδιος είναι η ζωή κι αυτήν θα’πρεπε ν’αναζητούν οι άνθρωποι,για να γαληνεύει η ψυχή τους.
΄Επειτα το βλέμμα Του πλανήθηκε στον Ωκεανό,που είχε την απεραντοσύνη Του,μα δεν ήτανε τόπος να κατοικήσει για ν’ ακούει τους ψιθύρους της ψυχής των πλασμάτων Του.
Κι όπως στεκόταν δίβουλος ν’ αποφασίσει ένιωσε την ανάσα της ψυχής ενός βοσκού που προσευχόταν κάτω από τ’ άστρα γονατισμένος σ’ έρημο τόπο,άνυδρο κι άδενδρο, που το φως απ’ το φεγγάρι δεν εύρισκε τίποτα να περιγράψει.
Κι ο ψίθυρος έγινε με μιας ωδή λατρευτική,λες από κύμβαλο βγαλμένη,κι η έρημος ο καθρέφτης της ψυχής του πλάσματος ,που δοξολογούσε το Δημιουργό του:
«Εσένα,Κύριε,αναζητώ,όταν αγγίζω ό,τι μου χάρισες!
Δώσ’ μου τη δύναμη ν’ ανακαλύψω το λόγο που μ’ ανάστησες».
Πλησίασε ο Θεός το βοσκό κι είδε τα μάτια του να λάμπουν σαν κάρβουνα αναμμένα στο σκοτάδι κι ήτανε σαν να ένιωσε την παρουσία Του,καθώς φτερούγισε η καρδιά του.
Η φωνή του Θεού,άνεμος της ερήμου,που έκανε το βοσκό να πέσει στα γόνατα:
«Θέλεις ,λες,ν’ ανακαλύψεις το λόγο που σ’ ανάστησα...
Ωραία λοιπόν…Είναι τ’ αστέρι της υπόσχεσης,που από τούτη τη στιγμή
το κλείνω στην καρδιά σου…»
΄Ενιωσε ένα σκίρτημα ο βοσκός κι ύστερα γαλήνη να τον κυριεύει,μα
δεν κατάλαβε για ποια υπόσχεση μιλούσε ο Θεός κι ήθελε να τον ξαναρωτήσει.
Και επειδή ο Κύριος είναι παντογνώστης,τού ψιθύρισε πως όσο τ’ αστέρι
έλαμπε στην καρδιά του,θα’τανε πλάι του για να τον προστατεύει κι αυτόν και τα παιδιά του και τα παιδιά των παιδιών του ως το τέλος του παρόντα και του μέλλοντα αιώνα.
Κι όταν γύρισε ο Θεός να φύγει,ο βοσκός τον ρώτησε σαστισμένος μ’ όσα του τύχανε εκείνη την ημέρα:
«Κι αν,Κύριε,σ’αναζητήσω πού θα σε βρω να κατοικείς,για να’ρθω να σε συναντήσω;»
Ο Θεός έμεινε για λίγο σκεπτικός κοιτώντας τα μάτια του βοσκού λες κι έβλεπε έτσι τα μελλούμενα.
΄Επειτα φως κι Αυτός,ενώ χανόταν στο φως του ήλιου που ανάτελε,του
φώναξε:
«΄Οσες φορές θα μ’ αναζητήσεις,στην έρημο θα με βρεις να σε περιμένω…Να το πεις και στα παιδιά σου…Και στα παιδιά των παιδιών σου…
Μοναχά να μην ξεχάσουν να φορούν στο μέρος της καρδιάς το αστέρι της υπόσχεσης…΄Ετσι να τους πεις…΄Ετσι θα τους αναγνωρίσω πως είναι τα παιδιά σου και τα παιδιά των παιδιών σου…»
***
Πέρασαν αιώνες από τη νύχτα εκείνη, που ο Θεός συνάντησε το βοσκό στην έρημο κι εκείνος,κατά το θέλημά Του,όσο ζούσε μιλούσε στα παιδιά του για τ’αστέρι που απώθεσε ο Θεός στο μέρος της καρδιάς του για να τον αναγνωρίσει σαν ερχόταν η ώρα να τον αναζητήσει στην έρημο.Μα κι όταν πέθανε και τα παιδιά του δοκιμάζονταν σκληρά στον αγώνα τους να κρατηθούν στη ζωή,τα βράδια ντυνόταν «όνειρο» και γύριζε στη Γη να τους θυμίζει να μην ξεχνάνε τ’ αστέρι να φορούν στο μέρος της καρδιάς τους,αν ήθελαν να μην τους ξεχάσει ο Θεός τους.
Κι ήρθαν δύσκολες μέρες για τα παιδιά του βοσκού και το χαμόγελο έσβησε στα χείλη των παιδιών τους.
Κι είδε ο βοσκός από ψηλά να ξεριζώνουν το λαό του απ’ την έρημο,να σκορπούν τα βλαστάρια του στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα κι ύστερα να σκορπούν τη στάχτη των παιδιών των παιδιών του στον άνεμο για να πάψουν να φορούν στο μέρος της καρδιάς τους τ’αστέρι της υπόσχεσης.
Όμως ο βοσκός είχε πίστη στο Θεό Του πως δεν τον ξέχασε και πως κάποτε θα ευλογούσε επιτέλους τα παιδιά του.
΄Ετσι σαν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου,τα παιδιά του βοσκού,με το αστέρι της υπόσχεσης στο μέρος της καρδιάς τους, γύρισαν και ρίζωσαν πάλι μια ανάσα απ’ την έρημο που κατοικούσε ο Θεός τους.
Μα δεν τέλειωσαν τα βάσανά τους!
Κι ήταν ανείπωτα σκληρό γονείς να θάβουνε τα σπλάχνα τους σε λίγα μέτρα γης,που αγωνίζονταν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν.
Κι όπως το αίμα φέρνει αίμα,η χαρά του γυρισμού έγινε θρήνος που έφτασε ως τον ουρανό κι έκανε το γέροντα βοσκό να σηκώσει στους ώμους του τους αιώνες του λαού του και να γυρίσει στην έρημο,το Θεό να συναντήσει.
Μοναχά πια που ήταν πνεύμα,σαν τον άνεμο που φυσάει το πρωινό στην έρημο,κι αναρωτιόταν πώς ο Θεός του θα μπορούσε να τον αναγνωρίσει.
Και τότε ακούστηκε η φωνή Του,που έκανε την αέρινη ψυχή του να σκιρτήσει:
«Εσύ είσαι βοσκέ,που κάποτε τα μάτια σου λάμπανε σαν αναμμένο κάρβουνο τη νύχτα;»
«Εγώ είμαι ,Κύριε, κι ήρθα να σου πω πως τα παιδιά μου,αιώνες τώρα φορούν στο μέρος της καρδιάς τους το αστέρι της υπόσχεσής Σου.»
«Ευλογημένα να’ναι τα παιδιά μου,που κράτησαν τα λόγιαμου..."
«Ωστόσο,Κύριε του Ουρανού και της Γης,λυπήσου τα.Είναι ανείπωτα
σκληρό να θάβουν τα παιδιά τους για λίγα μέτρα πετρωμένης γης,που τους έδωσες να κατοικήσουν.
Τον άκουγε το βοσκό ο Θεός κι αληθινά τον ευσπλαχνίστηκε κι αυτόν και τα παιδιά του.
Πρόσταξε λοιπόν τον άγγελο που Του παράστεκε να τον σηκώσει στα φτερά του τη Γη από ψηλά ν’ αγκαλιάσει με το βλέμμα της ψυχής του.
Κι είδε ο γέροντας βοσκός τα σπλάχνα της Γης να γεννούν ένα ψηλό βουνό στη μέση του Ωκεανού.
Κι όπως ο γέροντας ήταν απελευθερωμένος από το χρόνο ,που είναι ανθρώπινος, είδε μπροστά στα μάτια του να βλασταίνει το βουνό,να’ρχονται πουλιά να κατοικήσουν κι ύστερα άνθρωποι,πολλοί άνθρωποι, τη γη του να μοιράζονται,σαν να’ταν μια γωνιά του Παραδείσου.
Και τότε ακούστηκε κάτι σαν λυγμός,που βγήκε απ’ τα σπλάχνα του βοσκού:
«Κι εμείς,Κύριε,πότε πια θα βρούμε μια γωνιά του Παραδείσου; Κουράστηκαν τα σπλάχνα μου να θάβουν τα παιδιά τους…»
Απώθεσε ξανά στη Γη ο άγγελος το βοσκό κι εκείνος ο δύστυχος κρατούσε ακόμη τα μάτια σφαλιστά ,γιατί δεν ήθελε να ξαναδεί το
αίμα των παιδιών του.Μα ,όπως ήταν πεσμένος στα γόνατα, ένιωσε την παρουσία του Θεού να τον κυριεύει.
΄Επειτα ακούστηκε βοή τρομακτική κι απ’ τα όρη του Καρμήλου ξεκόλλησε βράχος,που δεν μπορούσε να τον μετρήσει ανθρώπου μάτι.Κι ύστερα ο βράχος κύλησε ως τη θάλασσα,πήγε βαθιά στα σπλάχνα της κι έγινε στεριά με την έρημο να συνορεύει.Κι άπλωσε η πετρωμένη γη του Ισραήλ και χώρεσε τα παιδιά του βοσκού,που είχαν τ’ αστέρι της υπόσχεσης στο μέρος της καρδιάς τους.
Κι έμεινε ο Θεός για πάντα στην έρημο για ν’ ακούει τους ψιθύρους της ψυχής των πλασμάτων Του κι έζησαν τα παιδιά του βοσκού καλά στη γη
που τους χάρισε ο Κύριος κι εμείς θα ζούμε πια καλύτερα απαλλαγμένοι απ’τη θλίψη που μάραινε την ψυχή μας κάθε φορά που ένα πλάσμα του Θεού σκοτωνόταν αναίτια για λίγο πετρωμένο χώμα στη γη της Παλαιστίνης.
Μιχαήλ Κοκκινάρης
Μια φορά κι έναν καιρό,τότε που ο κόσμος ήταν ακόμη αδιαμόρφωτος,ο Θεός αποφάσισε να φτιάξει με σοφία τον Ουρανό και τη Γη και να διαλέξει έπειτα έναν τόπο για να κατοικήσει και ν’ ακούει έτσι καλύτερα τους ψιθύρους της ψυχής των πλασμάτων Του.
Είπε λοιπόν να φωτιστεί ο ουρανός,να γεμίσει με γαλαξίες,αστέρια και πλανήτες κι όταν όλα έγιναν κατά το θέλημά Του,διάλεξε ένα μικρό πλανήτη,που τον ονόμασε Γη,και πρόσταξε να γεννηθεί εκεί η ζωή.
Κι όπως οι αιώνες στα μάτια Του ήταν μονάχα μια στιγμή και χάθηκε στο σύμπαν η πυρωμένη ανάσα της δημιουργίας,η Γη άρχισε σιγά-σιγά να εκπληρώνει την επιθυμία του να γεννήσει τη ζωή.
Και η ζωή γεννήθηκε στα υγρά της σπλάχνα,που γέμισαν μ’ αναρίθμητα πλάσματα,
μικρά και μεγάλα,φτιαγμένα όλα κατά το σχέδιο του Δημιουργού τους.
Ήρθε λοιπόν ο Θεός στη Γη για να διαλέξει τόπο να μείνει και να ευλογήσει τα έργα των χειρών Του.
Ωστόσο δε βιάστηκε ν’ αποφασίσει κι είπε πρώτα ν’ακούσει τους ψιθύρους της ψυχής των πλασμάτων Του,που ίσως και να του έλεγαν ποιος, κατά τη γνώμη τους, ήταν ο καλύτερος τόπος να κατοικήσει.
Κι όπως είναι αόρατος και πανταχού παρών ο Θεός και η Γη γυρίζει στην αέναη τροχιά της γύρω απ’τ’ αστέρι της,τον ΄Ηλιο,το βλέμμα Του στάθηκε πρώτα στα πανύψηλα βουνά,που τις κορφές τους τις στεφανώνει αιώνιο χιόνι.
Και είδε ο Θεός σε μια στιγμή μονάχα την ιστορία τους,από τότε δηλαδή που ξεπήδησαν από τα σπλάχνα της Γης κι ύστερα ύψωσαν το περήφανο ανάστημά τους,για να σταματούν την παγωμένη ανάσα του ανέμου και να βλασταίνει έτσι η ζωή στους προποδές τους.
Κι όταν βλάστησε η ζωή,ήρθαν οι άνθρωποι,έχτισαν σπίτια κι έστρεψαν τα μάτια τους στον ουρανό για να δοξάσουν το Δημιουργό τους.
Και είπε ο Θεός:Δε θα κατοικήσω στα βουνά,γιατί δε θ’ακούω καθαρά τους ψιθύρους της ψυχής των πλασμάτων μου.
΄Υστερα το βλέμμα του Θεού στάθηκε στις απέραντες εύφορες κοιλάδες της Γης που γεννούν στάρι και κριθάρι.Τα ζώα βόσκουν ελεύθερα και οι άνθρωποι ταξιδεύουν μέρες για να βρουν ένα λόφο και να στήσουν εκεί το βωμό της θυσίας στο Δημιουργό τους,για τα καλά που τους χάρισε.
Και είπε ο Θεός:Δε θα κατοικήσω στις κοιλάδες γιατί εκεί οι άνθρωποι μ’έχουν λιγότερο ανάγκη μ’αυτά τα καλά που τους χάρισα.
Φώτισε ο ΄Ηλιος ξανά και ξανά τη Δημιουργία,όταν το βλέμμα του Θεού στάθηκε στα πυκνά δάση,που δροσίζουν με την ανάσα τους και κρατούν στη ζωή όλα τα πλάσματα της Γης.
Κι είπε να μην κατοικήσει στη σκιά τους,γιατί ο ίδιος είναι η ζωή κι αυτήν θα’πρεπε ν’αναζητούν οι άνθρωποι,για να γαληνεύει η ψυχή τους.
΄Επειτα το βλέμμα Του πλανήθηκε στον Ωκεανό,που είχε την απεραντοσύνη Του,μα δεν ήτανε τόπος να κατοικήσει για ν’ ακούει τους ψιθύρους της ψυχής των πλασμάτων Του.
Κι όπως στεκόταν δίβουλος ν’ αποφασίσει ένιωσε την ανάσα της ψυχής ενός βοσκού που προσευχόταν κάτω από τ’ άστρα γονατισμένος σ’ έρημο τόπο,άνυδρο κι άδενδρο, που το φως απ’ το φεγγάρι δεν εύρισκε τίποτα να περιγράψει.
Κι ο ψίθυρος έγινε με μιας ωδή λατρευτική,λες από κύμβαλο βγαλμένη,κι η έρημος ο καθρέφτης της ψυχής του πλάσματος ,που δοξολογούσε το Δημιουργό του:
«Εσένα,Κύριε,αναζητώ,όταν αγγίζω ό,τι μου χάρισες!
Δώσ’ μου τη δύναμη ν’ ανακαλύψω το λόγο που μ’ ανάστησες».
Πλησίασε ο Θεός το βοσκό κι είδε τα μάτια του να λάμπουν σαν κάρβουνα αναμμένα στο σκοτάδι κι ήτανε σαν να ένιωσε την παρουσία Του,καθώς φτερούγισε η καρδιά του.
Η φωνή του Θεού,άνεμος της ερήμου,που έκανε το βοσκό να πέσει στα γόνατα:
«Θέλεις ,λες,ν’ ανακαλύψεις το λόγο που σ’ ανάστησα...
Ωραία λοιπόν…Είναι τ’ αστέρι της υπόσχεσης,που από τούτη τη στιγμή
το κλείνω στην καρδιά σου…»
΄Ενιωσε ένα σκίρτημα ο βοσκός κι ύστερα γαλήνη να τον κυριεύει,μα
δεν κατάλαβε για ποια υπόσχεση μιλούσε ο Θεός κι ήθελε να τον ξαναρωτήσει.
Και επειδή ο Κύριος είναι παντογνώστης,τού ψιθύρισε πως όσο τ’ αστέρι
έλαμπε στην καρδιά του,θα’τανε πλάι του για να τον προστατεύει κι αυτόν και τα παιδιά του και τα παιδιά των παιδιών του ως το τέλος του παρόντα και του μέλλοντα αιώνα.
Κι όταν γύρισε ο Θεός να φύγει,ο βοσκός τον ρώτησε σαστισμένος μ’ όσα του τύχανε εκείνη την ημέρα:
«Κι αν,Κύριε,σ’αναζητήσω πού θα σε βρω να κατοικείς,για να’ρθω να σε συναντήσω;»
Ο Θεός έμεινε για λίγο σκεπτικός κοιτώντας τα μάτια του βοσκού λες κι έβλεπε έτσι τα μελλούμενα.
΄Επειτα φως κι Αυτός,ενώ χανόταν στο φως του ήλιου που ανάτελε,του
φώναξε:
«΄Οσες φορές θα μ’ αναζητήσεις,στην έρημο θα με βρεις να σε περιμένω…Να το πεις και στα παιδιά σου…Και στα παιδιά των παιδιών σου…
Μοναχά να μην ξεχάσουν να φορούν στο μέρος της καρδιάς το αστέρι της υπόσχεσης…΄Ετσι να τους πεις…΄Ετσι θα τους αναγνωρίσω πως είναι τα παιδιά σου και τα παιδιά των παιδιών σου…»
***
Πέρασαν αιώνες από τη νύχτα εκείνη, που ο Θεός συνάντησε το βοσκό στην έρημο κι εκείνος,κατά το θέλημά Του,όσο ζούσε μιλούσε στα παιδιά του για τ’αστέρι που απώθεσε ο Θεός στο μέρος της καρδιάς του για να τον αναγνωρίσει σαν ερχόταν η ώρα να τον αναζητήσει στην έρημο.Μα κι όταν πέθανε και τα παιδιά του δοκιμάζονταν σκληρά στον αγώνα τους να κρατηθούν στη ζωή,τα βράδια ντυνόταν «όνειρο» και γύριζε στη Γη να τους θυμίζει να μην ξεχνάνε τ’ αστέρι να φορούν στο μέρος της καρδιάς τους,αν ήθελαν να μην τους ξεχάσει ο Θεός τους.
Κι ήρθαν δύσκολες μέρες για τα παιδιά του βοσκού και το χαμόγελο έσβησε στα χείλη των παιδιών τους.
Κι είδε ο βοσκός από ψηλά να ξεριζώνουν το λαό του απ’ την έρημο,να σκορπούν τα βλαστάρια του στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα κι ύστερα να σκορπούν τη στάχτη των παιδιών των παιδιών του στον άνεμο για να πάψουν να φορούν στο μέρος της καρδιάς τους τ’αστέρι της υπόσχεσης.
Όμως ο βοσκός είχε πίστη στο Θεό Του πως δεν τον ξέχασε και πως κάποτε θα ευλογούσε επιτέλους τα παιδιά του.
΄Ετσι σαν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου,τα παιδιά του βοσκού,με το αστέρι της υπόσχεσης στο μέρος της καρδιάς τους, γύρισαν και ρίζωσαν πάλι μια ανάσα απ’ την έρημο που κατοικούσε ο Θεός τους.
Μα δεν τέλειωσαν τα βάσανά τους!
Κι ήταν ανείπωτα σκληρό γονείς να θάβουνε τα σπλάχνα τους σε λίγα μέτρα γης,που αγωνίζονταν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν.
Κι όπως το αίμα φέρνει αίμα,η χαρά του γυρισμού έγινε θρήνος που έφτασε ως τον ουρανό κι έκανε το γέροντα βοσκό να σηκώσει στους ώμους του τους αιώνες του λαού του και να γυρίσει στην έρημο,το Θεό να συναντήσει.
Μοναχά πια που ήταν πνεύμα,σαν τον άνεμο που φυσάει το πρωινό στην έρημο,κι αναρωτιόταν πώς ο Θεός του θα μπορούσε να τον αναγνωρίσει.
Και τότε ακούστηκε η φωνή Του,που έκανε την αέρινη ψυχή του να σκιρτήσει:
«Εσύ είσαι βοσκέ,που κάποτε τα μάτια σου λάμπανε σαν αναμμένο κάρβουνο τη νύχτα;»
«Εγώ είμαι ,Κύριε, κι ήρθα να σου πω πως τα παιδιά μου,αιώνες τώρα φορούν στο μέρος της καρδιάς τους το αστέρι της υπόσχεσής Σου.»
«Ευλογημένα να’ναι τα παιδιά μου,που κράτησαν τα λόγιαμου..."
«Ωστόσο,Κύριε του Ουρανού και της Γης,λυπήσου τα.Είναι ανείπωτα
σκληρό να θάβουν τα παιδιά τους για λίγα μέτρα πετρωμένης γης,που τους έδωσες να κατοικήσουν.
Τον άκουγε το βοσκό ο Θεός κι αληθινά τον ευσπλαχνίστηκε κι αυτόν και τα παιδιά του.
Πρόσταξε λοιπόν τον άγγελο που Του παράστεκε να τον σηκώσει στα φτερά του τη Γη από ψηλά ν’ αγκαλιάσει με το βλέμμα της ψυχής του.
Κι είδε ο γέροντας βοσκός τα σπλάχνα της Γης να γεννούν ένα ψηλό βουνό στη μέση του Ωκεανού.
Κι όπως ο γέροντας ήταν απελευθερωμένος από το χρόνο ,που είναι ανθρώπινος, είδε μπροστά στα μάτια του να βλασταίνει το βουνό,να’ρχονται πουλιά να κατοικήσουν κι ύστερα άνθρωποι,πολλοί άνθρωποι, τη γη του να μοιράζονται,σαν να’ταν μια γωνιά του Παραδείσου.
Και τότε ακούστηκε κάτι σαν λυγμός,που βγήκε απ’ τα σπλάχνα του βοσκού:
«Κι εμείς,Κύριε,πότε πια θα βρούμε μια γωνιά του Παραδείσου; Κουράστηκαν τα σπλάχνα μου να θάβουν τα παιδιά τους…»
Απώθεσε ξανά στη Γη ο άγγελος το βοσκό κι εκείνος ο δύστυχος κρατούσε ακόμη τα μάτια σφαλιστά ,γιατί δεν ήθελε να ξαναδεί το
αίμα των παιδιών του.Μα ,όπως ήταν πεσμένος στα γόνατα, ένιωσε την παρουσία του Θεού να τον κυριεύει.
΄Επειτα ακούστηκε βοή τρομακτική κι απ’ τα όρη του Καρμήλου ξεκόλλησε βράχος,που δεν μπορούσε να τον μετρήσει ανθρώπου μάτι.Κι ύστερα ο βράχος κύλησε ως τη θάλασσα,πήγε βαθιά στα σπλάχνα της κι έγινε στεριά με την έρημο να συνορεύει.Κι άπλωσε η πετρωμένη γη του Ισραήλ και χώρεσε τα παιδιά του βοσκού,που είχαν τ’ αστέρι της υπόσχεσης στο μέρος της καρδιάς τους.
Κι έμεινε ο Θεός για πάντα στην έρημο για ν’ ακούει τους ψιθύρους της ψυχής των πλασμάτων Του κι έζησαν τα παιδιά του βοσκού καλά στη γη
που τους χάρισε ο Κύριος κι εμείς θα ζούμε πια καλύτερα απαλλαγμένοι απ’τη θλίψη που μάραινε την ψυχή μας κάθε φορά που ένα πλάσμα του Θεού σκοτωνόταν αναίτια για λίγο πετρωμένο χώμα στη γη της Παλαιστίνης.
Μιχαήλ Κοκκινάρης
Saturday, October 13, 2007
Πόσο τελικά ενδιαφέρει η εκλογή προέδρου του ΠΑΣΟΚ την κοινωνία;
Με τη λογική ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να εκλέξει αρχηγό ικανό να αντιμετωπίσει τον κ.Καραμανλή, η εκλογή Προέδρου στο ΠΑΣΟΚ αφήνει εντελώς αδιάφορη την ελληνική κοινωνία.
Απέναντι στο ΠΑΣΟΚ δεν είναι ο κ.Καραμανλής αλλά τα τρέχοντα προβλήματα του τόπου και αυτά θα πρέπει να είναι ικανός να αντιμετωπίσει ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ,έχοντας ολοκληρωμένη και εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης,έναντι της πολιτικής της Ν.Δ και της ενδεχόμενης αναποτελεσματικότητάς της.
Βέβαια για το ίδιο το κόμμα του ΠΑΣΟΚ έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον το πολιτικό προφίλ του νέου αρχηγού και αυτό άλλωστε θα κριθεί την 11η Νοεμβρίου.
Έχει για παράδειγμα ιδιαίτερη βαρύτητα αν ο νέος αρχηγός πιστεύει στη συμμετοχική Δημοκρατία,αν αναγνωρίζει το ρόλο της νεολαίας και των περιφεριακών οργανώσεων,αν δηλώνει εκ των προτέρων το σεβασμό του στα θεσμικά όργανα του κόμματος ή αν πιστεύει στην απόλυτη εξουσία που πρέπει να έχει ο Πρόεδρος ενός μεγάλου κόμματος,διαγράφοντας με συνοπτικές διαδικασίες όποιον διαφωνεί μαζί του!
Αυτά και άλλα πολλά παρόμοια αφορούν το ΠΑΣΟΚ και τι λογής αρχηγό θέλει.
Η κοινωνία όμως θέλει απαντήσεις επί της ουσίας των προβλημάτων για να αναγνωρίσει τη σπουδαιότητα που θα έχει η εκλογή νέου Πρόέδρου στο ΠΑΣΟΚ.
Θέλει απαντήσεις για το αίτημα της δίκαιης κοινωνίας.
Θέλει απαντήσεις για τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που αφορούν στη λειτουργία του Κράτους.
Θελει απαντήσεις για το επιδεινούμενο πρόβλημα της Μόλυνσης του Περιβάλλοντος.
Θέλει να πίνει καθαρό νερό χωρίς εξασθενές χρώμιο.
Θέλει απαντήσεις για την καθημερινότητά του.
Θέλει απαντήσεις για την ακρίβεια,τη φτώχια,την περιθωριοποίηση.
Θέλει να πάψει να μετράει έρημα χωριά.
Αν ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει το όραμα να αντιμετωπίσει τα προβλήματα αυτά,τότε η εκλογή του θα έχει μείζονα σημασία για την ελληνική κοινωνία.
Αλλιώς...θ'αλλάξει ο Μανωλιός....και θα βάλει το σώβρακό του αλλιώς!
Απέναντι στο ΠΑΣΟΚ δεν είναι ο κ.Καραμανλής αλλά τα τρέχοντα προβλήματα του τόπου και αυτά θα πρέπει να είναι ικανός να αντιμετωπίσει ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ,έχοντας ολοκληρωμένη και εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης,έναντι της πολιτικής της Ν.Δ και της ενδεχόμενης αναποτελεσματικότητάς της.
Βέβαια για το ίδιο το κόμμα του ΠΑΣΟΚ έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον το πολιτικό προφίλ του νέου αρχηγού και αυτό άλλωστε θα κριθεί την 11η Νοεμβρίου.
Έχει για παράδειγμα ιδιαίτερη βαρύτητα αν ο νέος αρχηγός πιστεύει στη συμμετοχική Δημοκρατία,αν αναγνωρίζει το ρόλο της νεολαίας και των περιφεριακών οργανώσεων,αν δηλώνει εκ των προτέρων το σεβασμό του στα θεσμικά όργανα του κόμματος ή αν πιστεύει στην απόλυτη εξουσία που πρέπει να έχει ο Πρόεδρος ενός μεγάλου κόμματος,διαγράφοντας με συνοπτικές διαδικασίες όποιον διαφωνεί μαζί του!
Αυτά και άλλα πολλά παρόμοια αφορούν το ΠΑΣΟΚ και τι λογής αρχηγό θέλει.
Η κοινωνία όμως θέλει απαντήσεις επί της ουσίας των προβλημάτων για να αναγνωρίσει τη σπουδαιότητα που θα έχει η εκλογή νέου Πρόέδρου στο ΠΑΣΟΚ.
Θέλει απαντήσεις για το αίτημα της δίκαιης κοινωνίας.
Θέλει απαντήσεις για τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που αφορούν στη λειτουργία του Κράτους.
Θελει απαντήσεις για το επιδεινούμενο πρόβλημα της Μόλυνσης του Περιβάλλοντος.
Θέλει να πίνει καθαρό νερό χωρίς εξασθενές χρώμιο.
Θέλει απαντήσεις για την καθημερινότητά του.
Θέλει απαντήσεις για την ακρίβεια,τη φτώχια,την περιθωριοποίηση.
Θέλει να πάψει να μετράει έρημα χωριά.
Αν ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει το όραμα να αντιμετωπίσει τα προβλήματα αυτά,τότε η εκλογή του θα έχει μείζονα σημασία για την ελληνική κοινωνία.
Αλλιώς...θ'αλλάξει ο Μανωλιός....και θα βάλει το σώβρακό του αλλιώς!
Thursday, August 23, 2007
Δικομματισμός:Ένα έξυπνο άλλοθι
Είναι τελικά το πιο έξυπνο εφεύρημα η μετάθεση των όποιων πολιτικών αδιεξόδων στο φάντασμα του δικομματισμού.
Όποιος ανακάλυψε αυτόν τον μαγικό όρο,απαλλάχτηκε από την ανάγκη να αποδείξει αυτά που ισχυρίζεται.
Μπορεί να ωραιολογεί,να ονειρεύεται,να ζει χωρίς να χρειάζεται να συμμορφώνεται με την υπάρχουσα πραγματικότητα,να "παραμυθιάζει"τους γύρω του και πάντως να είναι κριτής των πάντων.
Όποιος επομένως θέλει να στραφεί εναντίον των δύο κομμάτων που ευθύνονται για σημαντικά λάθη και παραλείψεις,ας καταρτίσει "Πρόγραμμα Διακυβέρνησης"με ξεκάθαρες θέσεις στην Οικονομία,την Υγεία,την Παιδεία,το Περιβάλλον,ας επισυνάψει τις οικομοτεχνικές μελέτες για το Πρόγραμμά του,ας δημοσιοποιήσει τη δεξαμενή των στελεχών που θα υλοποιήσουν το Κυβερνητικό του Πρόγραμμα και ας "εκτεθεί"στη λαϊκή ψήφο,ζητώντας να κυβερνήσει.
Οι λογικές ψηφίστε με για να ελέγξω την εξουσία,ψηφίστε με για να μην κάνει ό,τι θέλει ο δικομματισμός είναι άλλοθι για την πρόθεσή μου να μην αναλάβω ποτέ καμιά ευθύνη και απλώς να με ζείτε (όλοι εσείς οι άλλοι)στο πρυτανείο για να περνάει ευχάριστα ο βίος.
Μ.Κοκκινάρης
Όποιος ανακάλυψε αυτόν τον μαγικό όρο,απαλλάχτηκε από την ανάγκη να αποδείξει αυτά που ισχυρίζεται.
Μπορεί να ωραιολογεί,να ονειρεύεται,να ζει χωρίς να χρειάζεται να συμμορφώνεται με την υπάρχουσα πραγματικότητα,να "παραμυθιάζει"τους γύρω του και πάντως να είναι κριτής των πάντων.
Όποιος επομένως θέλει να στραφεί εναντίον των δύο κομμάτων που ευθύνονται για σημαντικά λάθη και παραλείψεις,ας καταρτίσει "Πρόγραμμα Διακυβέρνησης"με ξεκάθαρες θέσεις στην Οικονομία,την Υγεία,την Παιδεία,το Περιβάλλον,ας επισυνάψει τις οικομοτεχνικές μελέτες για το Πρόγραμμά του,ας δημοσιοποιήσει τη δεξαμενή των στελεχών που θα υλοποιήσουν το Κυβερνητικό του Πρόγραμμα και ας "εκτεθεί"στη λαϊκή ψήφο,ζητώντας να κυβερνήσει.
Οι λογικές ψηφίστε με για να ελέγξω την εξουσία,ψηφίστε με για να μην κάνει ό,τι θέλει ο δικομματισμός είναι άλλοθι για την πρόθεσή μου να μην αναλάβω ποτέ καμιά ευθύνη και απλώς να με ζείτε (όλοι εσείς οι άλλοι)στο πρυτανείο για να περνάει ευχάριστα ο βίος.
Μ.Κοκκινάρης
Tuesday, August 21, 2007
Ένας άγνωστος ήρωας της Ιστορίας του μεσαιωνικού Ελληνισμού.Κορκόδειλος Κλαδάς.
Με αφορμή την καταχώρηση του μυθιστορήματός μου "Οι Αντρειωμένοι"(Εκδόσεις Αρμός) στα ευανάγνωστα ιστορικά μυθιστορήματα,όποιος ενδιαφέρεται να αποκτήσει τη βιογραφία του Κορκόδειλου Κλαδά,του μεγαλύτερου άγνωστου ήρωα της Ιστορίας του Μεσαιωνικού Ελληνισμού,που είναι και ο πρωταγωνιστής του ομώνυμου ιστορικού μυθιστορήματος να στείλει e-mail στη διεύθυνση:m.kokkinaris@tellas.gr και θα λάβει ηλεκτρονικά τη βιογραφία του ανθρώπου που αντιστάθηκε στη θέληση τόσο των Τούρκων όσο και των Βενετσιάνων και κήρυξε λίγα χρόνια μετά την άλωση της Πόλης την ανεξαρτησία του βραχίονα της Μάνης,ενέργεια αδιανόητη για την εποχή και πάντως πρόδρομη πράξη της επαναστατικής συνείδησης του ελληνισμού.
Μ.Κοκκινάρης
Μ.Κοκκινάρης
Επιτέλους!Εκλογές χωρίς διακύβευμα!
Αυτό πραγματικά είναι μεγάλη κατάκτηση.Επιτέλους στις 16 Σεπτεμβρίου θα ψηφίσουμε απλώς για να ψηφίσουμε!
Δεν υπάρχει κανένα αίτημα,κανένα μεγάλο ζήτημα που να αποτελεί το πρόταγμα σ'αυτές τις εκλογές!
Τα μεγάλα ζητήματα του τόπου έχουν λυθεί.
Το περιβάλλον,η ποιότητα ζωής,η οικονομία,η παιδεία,η υγεία,ύστερα από συναίνεση των μεγάλων κομμάτων έχουν αντιμετωπιστεί συνολικά και πάντως δεν είναι προβλήματα αιχμής στην καθημερινότητά μας.
Ίσως απομένουν μερικά αγκάθια στην Εξωτερική Πολιτική αλλά και αυτά θα αντιμετωπιστούν με το ίδιο πνεύμα συναίνεσης και κατανόησης των παραμέτρων της διεθνούς πολιτικής.
Επομένως στις 16 του Σεμπτέμβρη θα ψηφίσουμε...απλώς για να καταρτιστεί ο προϋπολογισμός του Κράτους...για να μην αδικηθεί κανένας στη διανομή του εθνικού πλούτου!
Και κάτι άλλο...όταν ψηφίζετε μην ξεχάσετε τους πρωταγωνιστές των σήριαλς και των παραθύρων της τηλεόρασης!
Έχετε άλλωστε φωτεινό παράδειγμα να μιμηθείτε!
Στις ΗΠΑ οι καλύτεροι Πρόεδροι ήταν άνθρωποι του θεάματος.
Μιχάλης Κοκκινάρης
Δεν υπάρχει κανένα αίτημα,κανένα μεγάλο ζήτημα που να αποτελεί το πρόταγμα σ'αυτές τις εκλογές!
Τα μεγάλα ζητήματα του τόπου έχουν λυθεί.
Το περιβάλλον,η ποιότητα ζωής,η οικονομία,η παιδεία,η υγεία,ύστερα από συναίνεση των μεγάλων κομμάτων έχουν αντιμετωπιστεί συνολικά και πάντως δεν είναι προβλήματα αιχμής στην καθημερινότητά μας.
Ίσως απομένουν μερικά αγκάθια στην Εξωτερική Πολιτική αλλά και αυτά θα αντιμετωπιστούν με το ίδιο πνεύμα συναίνεσης και κατανόησης των παραμέτρων της διεθνούς πολιτικής.
Επομένως στις 16 του Σεμπτέμβρη θα ψηφίσουμε...απλώς για να καταρτιστεί ο προϋπολογισμός του Κράτους...για να μην αδικηθεί κανένας στη διανομή του εθνικού πλούτου!
Και κάτι άλλο...όταν ψηφίζετε μην ξεχάσετε τους πρωταγωνιστές των σήριαλς και των παραθύρων της τηλεόρασης!
Έχετε άλλωστε φωτεινό παράδειγμα να μιμηθείτε!
Στις ΗΠΑ οι καλύτεροι Πρόεδροι ήταν άνθρωποι του θεάματος.
Μιχάλης Κοκκινάρης
Thursday, July 19, 2007
Μήπως πρέπει να εφεύρουμε νέες κοινωνικές δομές για να αντιμετωπίσουμε την κρίση διαχείρισης του περιβάλλοντος;
Αναρωτιέμαι τι πρέπει να γίνει για να μην είμαστε αναγκασμένοι να διαχειριζόμαστε ακοκαϊδια και να "παίζουμε"με τις τιμές των επικίνδυνων ρύπων της ατμόσφαιρας στις μεγαλουπόλεις.
Ν'αλλάξουμε τρόπο ζωής ή να αναζητήσουμε άλλες δομές κοινωνικής οργάνωσης,που θα μας επιτρέψουν επιτέλους να συνειδητοποιήσουμε το πρόβλημα;
Το σίγουρο πάντως είναι ότι με τις υπάρχουσες δομές του οργανωμένου κράτους δε γίνεται τίποτα.
Επομένως πρέπει άμεσα να υιθετήσουμε νέες κοινωνικές δομές,που καταρχήν θα έχουν το χαρακτήρα του αυταναγκασμού,ώστε ο εθελοντισμός π.χ.να μην είναι πλέον δικαίωμα αλλά υποχρέωση έναντι του μέλλοντός μας.
Δεν έχει πλέον νόημα να χρησιμοποιούμε πολιτικά άλλοθι για να μεταθέτουμε τη λύση τέτοιας έκτασης προβλημάτων.
Η πρόταση είναι συγκεκριμένη:Νέες μορφές κοινωνικής οργάνωσης που θα μας μετατρέψουν από άβουλους παρατηρητές σε δυναμικούς λύτες των καθημερινών προβλημάτων του δοκιμαζόμενου περιβάλλοντος.
Ν'αλλάξουμε τρόπο ζωής ή να αναζητήσουμε άλλες δομές κοινωνικής οργάνωσης,που θα μας επιτρέψουν επιτέλους να συνειδητοποιήσουμε το πρόβλημα;
Το σίγουρο πάντως είναι ότι με τις υπάρχουσες δομές του οργανωμένου κράτους δε γίνεται τίποτα.
Επομένως πρέπει άμεσα να υιθετήσουμε νέες κοινωνικές δομές,που καταρχήν θα έχουν το χαρακτήρα του αυταναγκασμού,ώστε ο εθελοντισμός π.χ.να μην είναι πλέον δικαίωμα αλλά υποχρέωση έναντι του μέλλοντός μας.
Δεν έχει πλέον νόημα να χρησιμοποιούμε πολιτικά άλλοθι για να μεταθέτουμε τη λύση τέτοιας έκτασης προβλημάτων.
Η πρόταση είναι συγκεκριμένη:Νέες μορφές κοινωνικής οργάνωσης που θα μας μετατρέψουν από άβουλους παρατηρητές σε δυναμικούς λύτες των καθημερινών προβλημάτων του δοκιμαζόμενου περιβάλλοντος.
Tuesday, July 17, 2007
Όταν οι κραυγές δηλώνουν την έλλειψη προγραμματικού λόγου.
Είναι η προσφιλέστερη μέθοδος του ανθρώπου που αισθάνεται και είναι ανεπαρκής να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα ν'αρχίσει να "κραυγάζει", να βγάζει άναρθρες κραυγές κυρίως αν απέναντί του είναι ο τηλεοπτικός φακός,που του δίνει την ευκαιρία να αποδείξει την ανεπάρκειά του.
Δε νομίζω ότι έχουμε ανάγκη από ευφυολογήματα και εξυπνακισμούς αλλά από ανθρώπους που έχουν συναίσθηση της ευθύνης τους και με πραγματική σεμνότητα και ταπεινότηα είναι αποφασισμένοι να εργαστούν για να βγούμε επιτέλους από το τέλμα που ζούμε σήμερα.
Και πάντως επιτέλους πρέπει να σιωπήσουν όλοι εκείνοι που επιμένουν πως δεν έχουμε μνήμη και κρίση.
Και μνήμη έχουμε και κρίση για να αναζητήσουμε τη ρίζα του κακού σ'όλους εκείνους που επιμένουν να ζουν από την πολιτική τους μετριότητα,μιας και, όπως πιστεύουν, επιπλέουν σε μια κοινωνία μετρίων αξιώσεων!
Επομένως τίποτα δεν πρόκειται ν'αλλάξει αν η διαφωνία των πολιτκών περιορίζεται στον ορίζοντα του καλύτερου διαχειριστή της κρίσης!
Όλα όμως θ'αλλάξουν,αν επιτέλους τους καλέσουμε για να συγκρίνουμε προγραμματικό λόγο και στελέχη.
Τότε οι κραυγές θα είναι πραγματικά άχρηστες,τα ιδεολογήματα μετέωρα και η ουσιαστική ανανέωση επιτακτική ανάγκη.
Τότε πιθανώς τα δάση θα πάψουν να καίγονται,το κράτος θα εκσυγχρονιστεί,ο πολιτικός θα είναι πραγματικός υπηρέτης του δημοσίου συμφέροντος και ο πολίτης θα αισθάνεται περισσότερο σίγουρος για το μέλλον του.
Δε νομίζω ότι έχουμε ανάγκη από ευφυολογήματα και εξυπνακισμούς αλλά από ανθρώπους που έχουν συναίσθηση της ευθύνης τους και με πραγματική σεμνότητα και ταπεινότηα είναι αποφασισμένοι να εργαστούν για να βγούμε επιτέλους από το τέλμα που ζούμε σήμερα.
Και πάντως επιτέλους πρέπει να σιωπήσουν όλοι εκείνοι που επιμένουν πως δεν έχουμε μνήμη και κρίση.
Και μνήμη έχουμε και κρίση για να αναζητήσουμε τη ρίζα του κακού σ'όλους εκείνους που επιμένουν να ζουν από την πολιτική τους μετριότητα,μιας και, όπως πιστεύουν, επιπλέουν σε μια κοινωνία μετρίων αξιώσεων!
Επομένως τίποτα δεν πρόκειται ν'αλλάξει αν η διαφωνία των πολιτκών περιορίζεται στον ορίζοντα του καλύτερου διαχειριστή της κρίσης!
Όλα όμως θ'αλλάξουν,αν επιτέλους τους καλέσουμε για να συγκρίνουμε προγραμματικό λόγο και στελέχη.
Τότε οι κραυγές θα είναι πραγματικά άχρηστες,τα ιδεολογήματα μετέωρα και η ουσιαστική ανανέωση επιτακτική ανάγκη.
Τότε πιθανώς τα δάση θα πάψουν να καίγονται,το κράτος θα εκσυγχρονιστεί,ο πολιτικός θα είναι πραγματικός υπηρέτης του δημοσίου συμφέροντος και ο πολίτης θα αισθάνεται περισσότερο σίγουρος για το μέλλον του.
Tuesday, July 10, 2007
Όχι λόγια,αλλά δράσεις για το περιβάλλον.
Πέρα από μια εκδήλωση διαμαρτυρίας των υποψιασμένων ότι τα καμένα της Πάρνηθας μπορεί να μείνουν για πάντα καμένα,οφείλουμε επιτέλους να συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να ξαναδούμε τον τρόπο ζωής που κληρονομήσαμε.
Την απίστευτη καθημερινότητά μας,τις απατηλές ανέσεις που μας προσφέρει η ζωή στην πόλη,τις αμέτρητες ώρες που είμαστε "φυλακισμένοι" στα αυτοκίνητα,τη δύσπνοια από τους αμέτρητους ρύπους της ατμόσφαιρας κτλ.
Πρέπει ν'αλλάξει η καθημερινότητά μας με μικρές αλλά αποφασιστικές δράσεις, που οφείλουμε να διεκδικήσουμε.
Π.χ.αρνούμαι να πιστέψω πως οι Δήμοι που δε συμβάλλουν στην ανακύκλωση των απορριμάτων των δημοτών τους,(όπως ο Δήμος Γλυφάδας)δαπανούν χιλιάδες ευρώ για πολιτιστικές εκδηλώσεις!
"Των οικιών ημών εμπιπραμένων ,υμείς άδετε.."(Ενώ τα σπίτια μας καίγονται,εσείς τραγουδάτε...στην κυριολεξία!)
Κάδους ανακύκλωσης,κύριε Δήμαρχε,και όχι καλοκαιρινές εκδηλώσεις!
Είναι τουλάχιστον ακατανόητο να απαιτείται ποσοστιαία πράσινο στις πόλεις για τη φυσική απορύπανση και να περιμένουμε από τον ουρανό να παρέμβει ο Θεός και ν΄αλλάξει τα μυαλά όσων έχουν συμφέροντα να τσιμεντοποιούν και το ελάχιστο χώμα που έχει απομείνει!
Δε ζητούμε πλέον,αλλά απαιτούμε!
Αρκεί να ξέρουμε τι απαιτούμε ακριβώς και με ποιο σχέδιο δράσης θα το επιτύχουμε!
Γιατί έχουμε,ως κοινωνία των πολιτών,τη δύναμη ν'αλλάξουμε τη ζωή μας.
Τώρα.Όχι Αύριο.
Michael
Την απίστευτη καθημερινότητά μας,τις απατηλές ανέσεις που μας προσφέρει η ζωή στην πόλη,τις αμέτρητες ώρες που είμαστε "φυλακισμένοι" στα αυτοκίνητα,τη δύσπνοια από τους αμέτρητους ρύπους της ατμόσφαιρας κτλ.
Πρέπει ν'αλλάξει η καθημερινότητά μας με μικρές αλλά αποφασιστικές δράσεις, που οφείλουμε να διεκδικήσουμε.
Π.χ.αρνούμαι να πιστέψω πως οι Δήμοι που δε συμβάλλουν στην ανακύκλωση των απορριμάτων των δημοτών τους,(όπως ο Δήμος Γλυφάδας)δαπανούν χιλιάδες ευρώ για πολιτιστικές εκδηλώσεις!
"Των οικιών ημών εμπιπραμένων ,υμείς άδετε.."(Ενώ τα σπίτια μας καίγονται,εσείς τραγουδάτε...στην κυριολεξία!)
Κάδους ανακύκλωσης,κύριε Δήμαρχε,και όχι καλοκαιρινές εκδηλώσεις!
Είναι τουλάχιστον ακατανόητο να απαιτείται ποσοστιαία πράσινο στις πόλεις για τη φυσική απορύπανση και να περιμένουμε από τον ουρανό να παρέμβει ο Θεός και ν΄αλλάξει τα μυαλά όσων έχουν συμφέροντα να τσιμεντοποιούν και το ελάχιστο χώμα που έχει απομείνει!
Δε ζητούμε πλέον,αλλά απαιτούμε!
Αρκεί να ξέρουμε τι απαιτούμε ακριβώς και με ποιο σχέδιο δράσης θα το επιτύχουμε!
Γιατί έχουμε,ως κοινωνία των πολιτών,τη δύναμη ν'αλλάξουμε τη ζωή μας.
Τώρα.Όχι Αύριο.
Michael
Thursday, July 5, 2007
Τα ερωτήματα που προκύπτουν από τη φύση και την έκταση του προβλήματος που εξετάσαμε.
Λίγα χρόνια(την εποχή του απόλυτου εφησυχασμού) πριν διαπίστωνα:"Στην αυριανή κοινωνία της πληροφορίας ποιος θα μπορεί να ελέγξει αποτελεσματικά αυτά που θεωρούνται δώρα της βιοτεχνολογίας και που είναι στην πράξη αναίρεση του πολιτισμού,όπως τον γνωρίσαμε μέχι σήμερα;"(Μιχαήλ Κοκκινάρη,Ο μύθος μιας συμφιλιωμένης κοινωνίας σε πλήρη αρμονία με τον εαυτό της ή η νάγκη για νέα ουτοπία(δοκίμιο),Αθήνα 1999)
Τα πολιτικά κόμματα;
Μάλλον απίθανο.Η πολιτική εξουσία αδυνατεί εξ'αντικειμένου να ελέγξει την αδιαφανή δράση των εφαρμογών των τεχνο-επιστημών(τεχνολογία και επιστήμη)στην κοινωνία.
Η πληροφορική,τα δίκτυα,τα ΜΜΕ,οι διαπλοκές όλων αυτώνμε εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας,οι εκπεφρασμένες ή υποδηλούμενες απειλές από την εφαρμογή της μοριακής βιολογίας για το ίδιο το μέλλον του ανθρώπου,είναι μερικά μόνο από τα πεδία,στα οποία αδυνατεί να ασκήσει το ρυθμιστικό της ρόλο η πολιτική εξουσία και τα κόμματα.
Η επιστημονική κοινότητα;
Σήμερα,υπό τις παρούσες συνθήκες ανταγωνισμού και εξαγοράς συνειδήσεων;
Η δικαιοσύνη;
Ενδεχομένως,αν γνωρίζει τη φύση και την έκταση του προβλήματος.
Αν δεν μπορούμε δηλαδή να αντιμετωπίσουμε πολιτικά το ζήτημα,τουλάχιστον ας το οριοθετήσουμε νομικά.
Η κοινωνία και οι οργανισμοί της;
Ναι,αλλά χρειάζεται γνώση και ενημέρωση.
Είναι προφανές λοιπόν ότι δε δικαιούμεθα να μείνουμε στις διαπιστώσεις,στο βαθμό που αυτές γίνονται κατανοητές,αλλά να μπούμε τουλάχιστον σε λογικές διαλόγου,ζητώντας επιτακτικά απαντήσεις σε θέματα που έχουν να κάνουν με το ανθρώπινο γονιδίωμα.
Γι'αυτό ακριβώς άνοιξα αυτό το παράθυρο διαλόγου σε θέματα βιοτεχνολογίας και βιοηθικής
με στόχο να επαγρυπνούμε στις απαρχές του καινούργιου κόσμου της Βιοτεχνολογίας.
Michael
Τα πολιτικά κόμματα;
Μάλλον απίθανο.Η πολιτική εξουσία αδυνατεί εξ'αντικειμένου να ελέγξει την αδιαφανή δράση των εφαρμογών των τεχνο-επιστημών(τεχνολογία και επιστήμη)στην κοινωνία.
Η πληροφορική,τα δίκτυα,τα ΜΜΕ,οι διαπλοκές όλων αυτώνμε εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας,οι εκπεφρασμένες ή υποδηλούμενες απειλές από την εφαρμογή της μοριακής βιολογίας για το ίδιο το μέλλον του ανθρώπου,είναι μερικά μόνο από τα πεδία,στα οποία αδυνατεί να ασκήσει το ρυθμιστικό της ρόλο η πολιτική εξουσία και τα κόμματα.
Η επιστημονική κοινότητα;
Σήμερα,υπό τις παρούσες συνθήκες ανταγωνισμού και εξαγοράς συνειδήσεων;
Η δικαιοσύνη;
Ενδεχομένως,αν γνωρίζει τη φύση και την έκταση του προβλήματος.
Αν δεν μπορούμε δηλαδή να αντιμετωπίσουμε πολιτικά το ζήτημα,τουλάχιστον ας το οριοθετήσουμε νομικά.
Η κοινωνία και οι οργανισμοί της;
Ναι,αλλά χρειάζεται γνώση και ενημέρωση.
Είναι προφανές λοιπόν ότι δε δικαιούμεθα να μείνουμε στις διαπιστώσεις,στο βαθμό που αυτές γίνονται κατανοητές,αλλά να μπούμε τουλάχιστον σε λογικές διαλόγου,ζητώντας επιτακτικά απαντήσεις σε θέματα που έχουν να κάνουν με το ανθρώπινο γονιδίωμα.
Γι'αυτό ακριβώς άνοιξα αυτό το παράθυρο διαλόγου σε θέματα βιοτεχνολογίας και βιοηθικής
με στόχο να επαγρυπνούμε στις απαρχές του καινούργιου κόσμου της Βιοτεχνολογίας.
Michael
Wednesday, July 4, 2007
"Είναι"και "γίγνεσθαι"...Η έκταση του προβλήματος.Συνέχεια.
Σήμερα ορισμένοι έχουν την αναίδεια να επιλέγουν το φύλο του παιδιού που θα γεννήσουν,επειδή θα μείνουν μ'ένα παιδί.
Αύριο θα καταγράφουν τις προτιμήσεις τους για τα φυσικά και πνευματικά χαρακτηριστικά του παιδού τους!
Είναι θέμα μελλοντικής ταυτοποίησηςτων γονιδίων που ελέγχουν τη μνήμη,την παρατηρητικότητα και τις άλλες παραμέτρους της ευφυίας.Όσο για τα σωματομετρικά μεγέθη είναι θέμα γενετικής μηχανικής και αντικατάστασης των γονιδίων του υπάρχοντος γενετικού υλικού με άλλο...άλλων διαστάσεων!
Δεν υπερβάλλουμε.
Αντίθετα περιγράφουμε την απαρχή μιας απίστευτης σκληρότητας,που θα τη δούμε να εκφράζεται στον αιώνα της Βιοτεχνολογίας που διανύουμε.
Μέτρο αυτής της σκληρότητας είναι οι αγωγές για "αδικαιολόγητη γέννηση".
Αγωγές δηλαδή των γονιών του παιδιού που ασθενεί από εκείνο το νόσημα,που θα μπορούσαν να είχαν προβλέψει οι γιατροί στο λεγόμενο προγεννητικό έλεγχο.
Ενώπιον δικαστηρίων εκκρεμεί αγωγή γονέων κατά του γιατρού που δε διαπίστωσε ότι το έμβρυο έπασχε από φωκομελία κατά τον προγεννητικό έλεγχο.Έλειπε δηλαδή το χέρι του παιδιού από τον καρπό και κάτω και επομένως ... δε θα έπρεπε να γεννηθεί!
Θα μπορούσαμε να φέρουμε εκατοντάδες παραδείγματα για να καταγράψουμε τους φόβους μας.
Θα μπορούσαμε ακόμη να αποδείξουμε ότι σήμερα εφαρμόζονται σε χιλιάδες παιδιά τροποποιητικές "θεραπευτικές" αγωγές στο όνομα της αγοράς και των απαιτήσεών της,όπως η χορήγηση ανθρώπινης αυξητικής ορμόνης επειδή το κοντό ανάστημα θεωρήθηκε γενετική ασθένεια!
Εμείς το μόνο που έχουμε να πούμε είναι ότι"η συνειδητή τροποποίηση του ανθρώπινου γονιδιώματος είναι η μεγαλύτερη "ύβρις" του ανθρώπου έναντι της ηθικής που υπάρχει βαθιά ριζωμένη στον ανθρώπινο πολιτισμό,αλλά και έναντι της φυσικής εξέλιξης των ειδών,που επέτρεψε στον άνθρωπο να υπάρχει μέχρι σήμερα!"(Μιχ.Κοκκινάρη,ένθ.αν.σελ.134).
Στην επόμενη ανάρτηση θα εξετάσουμε τα ερωτήματα που προκύπτουν από τη φύση και την έκταση του προβλήματος.
Αύριο θα καταγράφουν τις προτιμήσεις τους για τα φυσικά και πνευματικά χαρακτηριστικά του παιδού τους!
Είναι θέμα μελλοντικής ταυτοποίησηςτων γονιδίων που ελέγχουν τη μνήμη,την παρατηρητικότητα και τις άλλες παραμέτρους της ευφυίας.Όσο για τα σωματομετρικά μεγέθη είναι θέμα γενετικής μηχανικής και αντικατάστασης των γονιδίων του υπάρχοντος γενετικού υλικού με άλλο...άλλων διαστάσεων!
Δεν υπερβάλλουμε.
Αντίθετα περιγράφουμε την απαρχή μιας απίστευτης σκληρότητας,που θα τη δούμε να εκφράζεται στον αιώνα της Βιοτεχνολογίας που διανύουμε.
Μέτρο αυτής της σκληρότητας είναι οι αγωγές για "αδικαιολόγητη γέννηση".
Αγωγές δηλαδή των γονιών του παιδιού που ασθενεί από εκείνο το νόσημα,που θα μπορούσαν να είχαν προβλέψει οι γιατροί στο λεγόμενο προγεννητικό έλεγχο.
Ενώπιον δικαστηρίων εκκρεμεί αγωγή γονέων κατά του γιατρού που δε διαπίστωσε ότι το έμβρυο έπασχε από φωκομελία κατά τον προγεννητικό έλεγχο.Έλειπε δηλαδή το χέρι του παιδιού από τον καρπό και κάτω και επομένως ... δε θα έπρεπε να γεννηθεί!
Θα μπορούσαμε να φέρουμε εκατοντάδες παραδείγματα για να καταγράψουμε τους φόβους μας.
Θα μπορούσαμε ακόμη να αποδείξουμε ότι σήμερα εφαρμόζονται σε χιλιάδες παιδιά τροποποιητικές "θεραπευτικές" αγωγές στο όνομα της αγοράς και των απαιτήσεών της,όπως η χορήγηση ανθρώπινης αυξητικής ορμόνης επειδή το κοντό ανάστημα θεωρήθηκε γενετική ασθένεια!
Εμείς το μόνο που έχουμε να πούμε είναι ότι"η συνειδητή τροποποίηση του ανθρώπινου γονιδιώματος είναι η μεγαλύτερη "ύβρις" του ανθρώπου έναντι της ηθικής που υπάρχει βαθιά ριζωμένη στον ανθρώπινο πολιτισμό,αλλά και έναντι της φυσικής εξέλιξης των ειδών,που επέτρεψε στον άνθρωπο να υπάρχει μέχρι σήμερα!"(Μιχ.Κοκκινάρη,ένθ.αν.σελ.134).
Στην επόμενη ανάρτηση θα εξετάσουμε τα ερωτήματα που προκύπτουν από τη φύση και την έκταση του προβλήματος.
"Είναι"και "γίγνεσθαι"...Η έκταση του προβλήματος(συνέχεια)
Εδώ βέβαια ο μη ειδικός πρέπει να γνωρίζει ότι στα βιοτεχνολογικά εργαστήρια δημιουργούνται(;) "χιμαιρικά και διαγονιδιακά" είδη που παραβιάζουν των όρια των ειδών,ενσωματώνοντας π.χ.ζωικά γονίδια σε γενετικό υλικό φυτών,με την τεχνική του ανασυνδυασμένου DNA.
Το 1986,για παράδειγμα,πήραν το γονίδιο που ευθύνεται που ευθύνεται για την εκπομπή φωτός σε μια πυγολαμπίδα και το ενέθεσαν στο γενετικό κώδικα ενός φυτού καπνού.
Τα φύλλα του καπνού έλαμψαν!
έτσι το φυσικό περιβάλλον και τα είδη που το αποτελούν,λογίζονται πλέον ως υλικά για ανασχεδιασμό κατά το δοκούν!
και το πέρασμα στο ανθρώπινο γενετικό υλικό είναι και δυνατό,αλλά και θεμιτό πλέον,όταν ούτως ή άλλως έχουμε αποδεχθεί σιωπηλά την αναδημιουργία της φύσης!
Εδώ το πρόσχημα είναι η υγεία του ανθρώπου και η απαλλαγή τους είδους από τους γενετικά ανάπηρους.
Βαρύτατα κληρονομικά νοσήματα ανχνεύονται πρώιμα στο αμνιακό υγρό ή την τροφοβλάστη και οι γονείς "προφυλάσσονται"από τη γέννηση ενός πάσχοντος παιδιού.
Νοσήματα όπως το σύνδρομο Ντάουν,η Μεσογειακή αναιμία,η οικογενής αμαυρωτική ιδιωτεία,η μυική δυστροφία Ντουσέν,η οικογενής σπληνική αναιμία,η ασθένεια του Χάντιγκτον,η ασθένεια του πολυκυστικού νεφρού και άλλα πολύ σημαντικά νοσήματα ελέγχονται με τη μέθοδο αυτή και θέτουν ευθέως το θέμα της άμεσης διακοπής της κύησης.
Ενώ η νεώτερη μέθοδος της προεμφυτευτικής γενετικής σάρωσης με τη μέθοδο της εξωσωματικής γονιμοποίησης ανιχνεύει σε πολλά γονιμοποιημένα ωάρια την ύπαρξη μιας συγκεκριμένης γενετικής ατέλειας,π.χ.κυστική ίνωση,και επιλέγει να εμφυτεύσει στη μήτρα της μητέρας τα υγιή έμβρυα.
Θέλετε να χειροκροτήσουμε την πρόοδο της βιοτεχνολογίας;
Γιατί όχι;
Τι θα λέγατε όμως όταν η προεμφυτευτική γενετική σάρωση είναι το πρόσχημα για την οργανωμένη παρέμβαση στο γενετικό υλικό του ανθρώπου για συγκεκριμένους σκοπούς;
Στις επόμενες αναρτήσεις θα προχωρήσουμε σε συγκεκριμένα παραδείγματα...
Το 1986,για παράδειγμα,πήραν το γονίδιο που ευθύνεται που ευθύνεται για την εκπομπή φωτός σε μια πυγολαμπίδα και το ενέθεσαν στο γενετικό κώδικα ενός φυτού καπνού.
Τα φύλλα του καπνού έλαμψαν!
έτσι το φυσικό περιβάλλον και τα είδη που το αποτελούν,λογίζονται πλέον ως υλικά για ανασχεδιασμό κατά το δοκούν!
και το πέρασμα στο ανθρώπινο γενετικό υλικό είναι και δυνατό,αλλά και θεμιτό πλέον,όταν ούτως ή άλλως έχουμε αποδεχθεί σιωπηλά την αναδημιουργία της φύσης!
Εδώ το πρόσχημα είναι η υγεία του ανθρώπου και η απαλλαγή τους είδους από τους γενετικά ανάπηρους.
Βαρύτατα κληρονομικά νοσήματα ανχνεύονται πρώιμα στο αμνιακό υγρό ή την τροφοβλάστη και οι γονείς "προφυλάσσονται"από τη γέννηση ενός πάσχοντος παιδιού.
Νοσήματα όπως το σύνδρομο Ντάουν,η Μεσογειακή αναιμία,η οικογενής αμαυρωτική ιδιωτεία,η μυική δυστροφία Ντουσέν,η οικογενής σπληνική αναιμία,η ασθένεια του Χάντιγκτον,η ασθένεια του πολυκυστικού νεφρού και άλλα πολύ σημαντικά νοσήματα ελέγχονται με τη μέθοδο αυτή και θέτουν ευθέως το θέμα της άμεσης διακοπής της κύησης.
Ενώ η νεώτερη μέθοδος της προεμφυτευτικής γενετικής σάρωσης με τη μέθοδο της εξωσωματικής γονιμοποίησης ανιχνεύει σε πολλά γονιμοποιημένα ωάρια την ύπαρξη μιας συγκεκριμένης γενετικής ατέλειας,π.χ.κυστική ίνωση,και επιλέγει να εμφυτεύσει στη μήτρα της μητέρας τα υγιή έμβρυα.
Θέλετε να χειροκροτήσουμε την πρόοδο της βιοτεχνολογίας;
Γιατί όχι;
Τι θα λέγατε όμως όταν η προεμφυτευτική γενετική σάρωση είναι το πρόσχημα για την οργανωμένη παρέμβαση στο γενετικό υλικό του ανθρώπου για συγκεκριμένους σκοπούς;
Στις επόμενες αναρτήσεις θα προχωρήσουμε σε συγκεκριμένα παραδείγματα...
Tuesday, July 3, 2007
"Είναι"και "γίγνεσθαι"...Η έκταση του προβλήματος.
Η αναδημιουργία της ζωής στο εργαστήριο δεν είναι ένα απλό γεγονός με ενδεχόμενες συνέπειες,που εξαρτώνται τελικά από την προαίρεση του ερευνητή αλλά μια συσσωρευμένη απειλή για την ανθρωπότητα,όπως τη γνωρίσαμε μέχρι σήμερα.
Και φυσικά δεν εννοούμε μόνο τις όποιες ανθρωπολογικές ιδιότητες,αλλά κυρίως τη δραματική κατάρρευση των αρχών που στηρίζουν τον ανθρώπινο πολιτισμό(βλ.και Μιχαήλ Κοκκινάρη,Τα στίγματα του Κάιν,εκδ."Νικόδημος",σελ.17).
Αν μάλιστα διευρύνουμε τον προβληματισμό μας στους ζώντες οργανισμούς συνολικά,τότε το πρόβλημα γίνεται ακόμη μεγαλύτερο.
Αναπρογραμματίζουμε τους γενετικούς κώδικες των ζώντων οργανισμών για να εξυπηρετήσουμε τις πολιτιστικές και οικονομικές ανάγκες και επιθυμίες μας.
Αναλαμβάνουμε το ρίσκο μιας δεύτερης Γένεσης,αυτή τη φορά μιας τεχνητής Γένεσης,που υπόκειται στις επιταγές της αποτελεσματικότητας και της παραγωγικότητας.
Με άλλα λόγια ξαναδημιουργούμε τον κόσμο για τις ανάγκες της αγοράς.
Στην εσχατολογία της θρησκείας ο κόσμος αναγεννάται.Γίνεται κατοικητήριο του Θεού.
Στην εσχατολογία της αγοράς ο κόσμος τεμαχίζεται και πωλείται χάρη χάρη του κέρδους.
Και φυσικά δεν εννοούμε μόνο τις όποιες ανθρωπολογικές ιδιότητες,αλλά κυρίως τη δραματική κατάρρευση των αρχών που στηρίζουν τον ανθρώπινο πολιτισμό(βλ.και Μιχαήλ Κοκκινάρη,Τα στίγματα του Κάιν,εκδ."Νικόδημος",σελ.17).
Αν μάλιστα διευρύνουμε τον προβληματισμό μας στους ζώντες οργανισμούς συνολικά,τότε το πρόβλημα γίνεται ακόμη μεγαλύτερο.
Αναπρογραμματίζουμε τους γενετικούς κώδικες των ζώντων οργανισμών για να εξυπηρετήσουμε τις πολιτιστικές και οικονομικές ανάγκες και επιθυμίες μας.
Αναλαμβάνουμε το ρίσκο μιας δεύτερης Γένεσης,αυτή τη φορά μιας τεχνητής Γένεσης,που υπόκειται στις επιταγές της αποτελεσματικότητας και της παραγωγικότητας.
Με άλλα λόγια ξαναδημιουργούμε τον κόσμο για τις ανάγκες της αγοράς.
Στην εσχατολογία της θρησκείας ο κόσμος αναγεννάται.Γίνεται κατοικητήριο του Θεού.
Στην εσχατολογία της αγοράς ο κόσμος τεμαχίζεται και πωλείται χάρη χάρη του κέρδους.
Sunday, July 1, 2007
"Είναι και "γίγνεσθαι"...Το πρόβλημα(συνέχεια)
Αλλά αυτό δε φαίνεται να είναι το ουσιαστικό πρόβλημα.
Σήμερα υπάρχει ένα σημαντικός κλάδος γενετικής,η αναπτυξιακή γενετική,που ενώ αναγνωρίζει ότι τα γονίδια κωδικοποιούν σημαντικές πληροφορίες για την ανάπτυξη,δέχεται ότι αυτά από μόνα τους δεν μπορούν να καθορίσουν ή να ελέγξουν την ανάπτυξη.
Ο κυτταροβιολόγος δρ Στιούαρτ Νιούμαν,του Ιατρικού Κολεγίου της Ν.Υόρκης επισημαίνει:"Το περιβάλλον του γονιδιώματος δεν περιλαμβάνει μόνο εξωτερικά ελέγξιμους συντελεστές,όπως η θερμοκρασία και η διατροφή,αλλά και αναρίθμητες πρωτεϊνες που προέρχονται από τη μητέρα και οι οποίες βρίσκονται στο ωοκύτταρο κατά τη στιγμή της γονιμοποίησης.Αυτές οι πρωτεϊνες
επηρεάζουν τη δραστηριότητα του γονιδίου,μέσω των μεταβολών στις ποσότητές τους και τη χωρική κατανομή τους μέσα στο ωάριο και μπορούν να προκαλέσουν την ανάπτυξη με μοναδικά διαφορετικούς τρόπους,ακόμη και δύο μονωγενών διδύμων.(Newman,Stuart A.,Genetic Engineering as Metaphisics and Meance,Science and Nature,τομ.9/10,1989,σελ.118)
Εδώ λοιπόν σχολιάζουμε!
Δεν αναζητούμε προθέσεις και ανέπαρκειες του συντάκτη.Είναι ένα απλό και μάλλον αθώο παράδειγμα για να εισαγάγω τον αναγνώστη στις άπειρες δυνατότητες που παρέχει το εργαστήριο στη χιμαιρική ανάμειξη(όσο και αν ο όρος είναι αδόκιμος-και κακώς απαντώ)του ανθρώπινου γενετικού υλικού.
Ωστόσο σήμερα που έχει χαρτογραφηθεί το ανθρώπινο γονιδίωμα και τεχνικά τουλάχιστον μπορούμε να κάνουμε λόγο για πρωτεϊνες ή πρωτεϊνη που ελέγχονται από τα γονίδια και καθορίζουν το φαινότυπο του ανθρώπου είναι εύλογο να ελπίζουμε βάσιμα ότι σύντομα(σε μερικά ίσως χρόνια) θα ανασχεδιάσουμε το γενετικό υλικό του ανθρώπου,θα εξαλείψουμε όχι μόνο τις γενετικές ασθένειες αλλά και θα βελτιώσουμε το ανθρώπινο είδος αναδημιουργώντας επιτέλους τον "τέλειο" άνθρωπο.
και για να εξαλείψουμε οριστικά τη φθορά και συνεπώς το θάνατο,θα καταφύγουμε σε δύο απόλυτα εφικτές μεθόδους:
Με αδιαφοροποίητα βλαστικά κύτταρα θα δημιουργήσουμε ανταλλακτικά οργάνων,ενώμε την κλωνοποίηση θα επιτύχουμε την αθανασία του πρωτοτύπου,που έτσι κι αλλιώς θα έχει προέλθει από γεντικό ανασχεδιασμό!
Αυτό το πρόβλημα επιχείρησα να παρουσιάσω(λες και διέπραξα μέγα λάθος ή εξυπηρετώ κι εγώ άδηλη σκοπιμότητα...ή αλλιώς είμαι βαλτός!).
Και τα όσα ανέφερα προηγουμένως δεν έχουν καμία δόση υπερβολής.
Αποτελούν μέρος της απόπειρας επανασχεδιασμού της ζωής,χρηματοδοτούνται από χιλιάδες εταιρείες βιοτεχνολογικής έρευνας,που αγωνιούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες της αγοράς που διαμορφώνεται τον 21ο αιώνα.
Καταναλωτές αυτού του νέουπροϊόντος είναι όσοι θα είχαν λόγο να γνωρίζουν το γονιδίωμα αυτών που απασχολούνται στην επιχείρησή τους,όσων ασφαλίζονται στις εταιρείες τους,όσων εντέλει πρέπει να έχουν ειδικά προσόνται και προδιαγραφές μακροβίωσης,για να αναλάβουν π.χ.διευθυντικές θέσεις.
Ο Τζέρεμι Ρίφκιν σημειώνει χαρακτηριστικά:"Έτσι οι έννοιες της κοινωνικότητας και της ισότητας πιθανώς θα μετασχηματιστούν.Η αξιοκρατία θα έδινε τη θέση της στη γενετικοκρατία,με αποτέλεσμα άτομα,εθνοτικές ομάδες και φυλές να κατηγοριοποιούνται σε μεγάλο βαθμό,να τυποποιούνται μέσω του γονοτύπου τους,ανοίγοντας το δρόμο για την εμφάνιση ενός συστήματος αποτελούμενου από άτυπες βιολογικές κάστες σε διάφορες χώρες του κόσμου"(Τζέρεμι Ρίφκιν,ο αιώνας της Βιοτεχνολογίας,Εκδόσεις Λιβάνη,Αθήνα 1988,σελ.33)
Αν επομένως δικαιούμαι να σκέπτομαι και να ομιλώ (χωρίς να μου καταλογίζονται προθέσεις)τουλάχιστον στην επόμενη ανάρτηση θα μου επιτρέψετε να παραθέσω την έκταση του προβλήματος με παραδείγματα και να αποδείξω την ανεπάρκεια των καλοπροαίρετων ή αφελών που συνεχίζουν να πιστεύουν στις αγαθές προθέσεις της επιστημονικής κοινότητας
Σήμερα υπάρχει ένα σημαντικός κλάδος γενετικής,η αναπτυξιακή γενετική,που ενώ αναγνωρίζει ότι τα γονίδια κωδικοποιούν σημαντικές πληροφορίες για την ανάπτυξη,δέχεται ότι αυτά από μόνα τους δεν μπορούν να καθορίσουν ή να ελέγξουν την ανάπτυξη.
Ο κυτταροβιολόγος δρ Στιούαρτ Νιούμαν,του Ιατρικού Κολεγίου της Ν.Υόρκης επισημαίνει:"Το περιβάλλον του γονιδιώματος δεν περιλαμβάνει μόνο εξωτερικά ελέγξιμους συντελεστές,όπως η θερμοκρασία και η διατροφή,αλλά και αναρίθμητες πρωτεϊνες που προέρχονται από τη μητέρα και οι οποίες βρίσκονται στο ωοκύτταρο κατά τη στιγμή της γονιμοποίησης.Αυτές οι πρωτεϊνες
επηρεάζουν τη δραστηριότητα του γονιδίου,μέσω των μεταβολών στις ποσότητές τους και τη χωρική κατανομή τους μέσα στο ωάριο και μπορούν να προκαλέσουν την ανάπτυξη με μοναδικά διαφορετικούς τρόπους,ακόμη και δύο μονωγενών διδύμων.(Newman,Stuart A.,Genetic Engineering as Metaphisics and Meance,Science and Nature,τομ.9/10,1989,σελ.118)
Εδώ λοιπόν σχολιάζουμε!
Δεν αναζητούμε προθέσεις και ανέπαρκειες του συντάκτη.Είναι ένα απλό και μάλλον αθώο παράδειγμα για να εισαγάγω τον αναγνώστη στις άπειρες δυνατότητες που παρέχει το εργαστήριο στη χιμαιρική ανάμειξη(όσο και αν ο όρος είναι αδόκιμος-και κακώς απαντώ)του ανθρώπινου γενετικού υλικού.
Ωστόσο σήμερα που έχει χαρτογραφηθεί το ανθρώπινο γονιδίωμα και τεχνικά τουλάχιστον μπορούμε να κάνουμε λόγο για πρωτεϊνες ή πρωτεϊνη που ελέγχονται από τα γονίδια και καθορίζουν το φαινότυπο του ανθρώπου είναι εύλογο να ελπίζουμε βάσιμα ότι σύντομα(σε μερικά ίσως χρόνια) θα ανασχεδιάσουμε το γενετικό υλικό του ανθρώπου,θα εξαλείψουμε όχι μόνο τις γενετικές ασθένειες αλλά και θα βελτιώσουμε το ανθρώπινο είδος αναδημιουργώντας επιτέλους τον "τέλειο" άνθρωπο.
και για να εξαλείψουμε οριστικά τη φθορά και συνεπώς το θάνατο,θα καταφύγουμε σε δύο απόλυτα εφικτές μεθόδους:
Με αδιαφοροποίητα βλαστικά κύτταρα θα δημιουργήσουμε ανταλλακτικά οργάνων,ενώμε την κλωνοποίηση θα επιτύχουμε την αθανασία του πρωτοτύπου,που έτσι κι αλλιώς θα έχει προέλθει από γεντικό ανασχεδιασμό!
Αυτό το πρόβλημα επιχείρησα να παρουσιάσω(λες και διέπραξα μέγα λάθος ή εξυπηρετώ κι εγώ άδηλη σκοπιμότητα...ή αλλιώς είμαι βαλτός!).
Και τα όσα ανέφερα προηγουμένως δεν έχουν καμία δόση υπερβολής.
Αποτελούν μέρος της απόπειρας επανασχεδιασμού της ζωής,χρηματοδοτούνται από χιλιάδες εταιρείες βιοτεχνολογικής έρευνας,που αγωνιούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες της αγοράς που διαμορφώνεται τον 21ο αιώνα.
Καταναλωτές αυτού του νέουπροϊόντος είναι όσοι θα είχαν λόγο να γνωρίζουν το γονιδίωμα αυτών που απασχολούνται στην επιχείρησή τους,όσων ασφαλίζονται στις εταιρείες τους,όσων εντέλει πρέπει να έχουν ειδικά προσόνται και προδιαγραφές μακροβίωσης,για να αναλάβουν π.χ.διευθυντικές θέσεις.
Ο Τζέρεμι Ρίφκιν σημειώνει χαρακτηριστικά:"Έτσι οι έννοιες της κοινωνικότητας και της ισότητας πιθανώς θα μετασχηματιστούν.Η αξιοκρατία θα έδινε τη θέση της στη γενετικοκρατία,με αποτέλεσμα άτομα,εθνοτικές ομάδες και φυλές να κατηγοριοποιούνται σε μεγάλο βαθμό,να τυποποιούνται μέσω του γονοτύπου τους,ανοίγοντας το δρόμο για την εμφάνιση ενός συστήματος αποτελούμενου από άτυπες βιολογικές κάστες σε διάφορες χώρες του κόσμου"(Τζέρεμι Ρίφκιν,ο αιώνας της Βιοτεχνολογίας,Εκδόσεις Λιβάνη,Αθήνα 1988,σελ.33)
Αν επομένως δικαιούμαι να σκέπτομαι και να ομιλώ (χωρίς να μου καταλογίζονται προθέσεις)τουλάχιστον στην επόμενη ανάρτηση θα μου επιτρέψετε να παραθέσω την έκταση του προβλήματος με παραδείγματα και να αποδείξω την ανεπάρκεια των καλοπροαίρετων ή αφελών που συνεχίζουν να πιστεύουν στις αγαθές προθέσεις της επιστημονικής κοινότητας
Saturday, June 30, 2007
"Είναι"και "γίγνεσθαι"στον αιώνα της Βιοτεχνολογίας.Το πρόβλημα.
Μέχρι χθες,πριν δηλαδή μερικά χρόνια,μπορούσαμε εκ του ασφαλούς να αναφερόμαστε στο "είναι"(κοσμολογικό,οντολογικό,κοινωνικό,πολιτικό κ.ά.)ως τετελεσμένη πραγματικότητα,της οποίας η όποια εξέλιξη("γίγνεσθαι")ήταν θέμα του μακροϊστορικού χρόνου,άσχετα από την οπτική γωνία θεώρησης αυτής της εξελικτικής διαδικασίας(πραγματιστικής,επιστημονικής,θρησκευτικής ή εσχατολογικής).
Ο άνθρωπος,η κοινωνία,το περιβάλλον,ήταν έννοιες αυτονόητες,που μας έδωσαν τη δυνατότητα με το μύθο,τη θρησκεία,τη φιλοσοφία και την επιστήμη να απαντήσουμε σε ερωτήματα,όπως το "πόθεν" ή το "γιατί",νοηματοδοτώντας έτσι την ύπαρξή μας.
Και πάντως "είναι"και "γίγνεσθαι",κοινωνικά,πολιτικά,θρησκευτικά και φιλοσοφικά είχαν πάντοτε σ'όλες τις εκφάνσεις του ανθρώπινου πολιτισμού(όπως κι αν εκφραζόταν αυτός)διαλεκτική σχέση.
Η διαλεκτική σχέση ανθρώπου-κοινωνίας ως πορεία κατάκτησης κοινωνικών αρετών προς όφελος του συνόλου.
Η σχέση ανθρώπου-θρησκείας ως πορεία αναζήτησης της τελειότητας και της υπέρβασης του θανάτου,του έσχατου ορίου της ανθρώπινης ύπαρξης.
Έννοιες με απόλυτα διακριτή δυναμική που επέτρεψαν την ανάπτυξη των αρχών της φιλοσοφίας αλλά και των λεγόμενων κοινωνικών επιστημών.
Αν μάλιστα εξειδικεύσουμε τις βεβαιότητές μας και αναφερθούμε στο χώρο της θρησκείας,το οντολογικό περιεχόμενο της έννοιας του προσώπου ή το θέμα της σωτηρίας του ανθρώπου ως προϋπόθεση της ελευθερίας της βούλησής του,αλλά και το ακανθώδες θέμα του θανάτου,οριοθέτησαν καθοριστικά τη σκέψη του δυτικού ανθρώπου.
Ανάλογες βεβαιότητες και ανθρωπολογικές ερμηνείες των ανατολικών φιλοσοφικών ρευμάτων και θρησκειών διαμόρφωσαν τη σχέση ανθρώπου-θρησκέιας υιοθετώντας πάντως ένα εσχατολογικό μοντέλο ερμηνείας της ζωής και του σκοπού της.
Κι ενώ όλ'αυτά αποτελούσαν ένα κοινό πεδίο αναφοράς φιλοσοφικής και κοινωνιολογικής,η ιδέα της χρησμοθηρικής επανασύστασης των υλικών της ζωής για τις ανάγκες της αγοράς ανέτρεψε τα πάντα.
Με άλλα λόγια στο ανώνυμο εργαστήριο της Βιοτεχνολογίας,επιστήμονες με άδηλες προθέσεις,με τις γνώσεις που τους παρείχαν οι λεγόμενες τεχνοεπιστήμες,αποφάσισαν να ξαναδημιουργήσουν τη ζωή,δίνοντάς της χαρακτηριστικά που ουδέποτε θα αποκτούσε στην πορεία του μακροϊστορικού "γίγνεσθαι".
Και το πιο εφιαλτικό απ'όλα είναι το γεγονός ότι όσοι διαχειρίζονται πλέον αυτή τη μορφή της ζωής είναι έτοιμοι να τη διαθέσουν για τις ανάγκες της αγοράς!
Και επειδή όλ'αυτά μπορεί να φαντάζουν ως υπερβολές,είναι σκόπιμο να αναφέρουμε συγεκριμένα παραδείγματα "μετά λόγου γνώσεως",για να γίνει κατανοητή η φύση και η έκταση του προβλήματος.
Με άλλοθι λοιπόν την "ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή"που και θεμιτή είναι αλλά και δίνει λύσεις σε άτεκνα ζευγάρια,σιωπηλά υιοθετούνται τεχνικές,που καταργούν στην πράξη την έννοια της μητρότητας,αλλά και καταφεύγουν σε χειμαιρικές αναμείξεις γενετικού υλικού με απρόβλεπτες συνέπειες και για το παιδί που γεννιέται,αλλά και για την κοινωνία,που αργά ή γρήγορα θ'αναγκασθεί να αντιμετωπίσει αυτή την πραγματικότητα.
Και δεν αναφερόμαστε απλά στην εξωσωματική γονιμοποίηση και την επανεμφύτευση της βλαστοκύστης,που θα προκύψει,στη μήτρα της μητέρας,αλλά στην επεξεργασία του ωαρίου της δότριας,στο εμπλουτισμό του με κυτταρόπλασμα άλλης δότριας,τη γονιμοποίηση του ωαρίου και την εμφύτευση της βλαστοκύστης(του αθροίσματος των κυτάρων από το αρχικό γονιμοποιημένο ωάριο)σε δανεική μήτρα,που εντέλει θα κυοφορήσει το έμβριο.
Στην προκειμένη περίπτωση ο ορισμός της μητρότητας είναι έργο δικαστή,όπως άλλωστε έχει καταδείξει η υπάρχουσα νομολογία...(έπεται η συνέχεια).
Ο άνθρωπος,η κοινωνία,το περιβάλλον,ήταν έννοιες αυτονόητες,που μας έδωσαν τη δυνατότητα με το μύθο,τη θρησκεία,τη φιλοσοφία και την επιστήμη να απαντήσουμε σε ερωτήματα,όπως το "πόθεν" ή το "γιατί",νοηματοδοτώντας έτσι την ύπαρξή μας.
Και πάντως "είναι"και "γίγνεσθαι",κοινωνικά,πολιτικά,θρησκευτικά και φιλοσοφικά είχαν πάντοτε σ'όλες τις εκφάνσεις του ανθρώπινου πολιτισμού(όπως κι αν εκφραζόταν αυτός)διαλεκτική σχέση.
Η διαλεκτική σχέση ανθρώπου-κοινωνίας ως πορεία κατάκτησης κοινωνικών αρετών προς όφελος του συνόλου.
Η σχέση ανθρώπου-θρησκείας ως πορεία αναζήτησης της τελειότητας και της υπέρβασης του θανάτου,του έσχατου ορίου της ανθρώπινης ύπαρξης.
Έννοιες με απόλυτα διακριτή δυναμική που επέτρεψαν την ανάπτυξη των αρχών της φιλοσοφίας αλλά και των λεγόμενων κοινωνικών επιστημών.
Αν μάλιστα εξειδικεύσουμε τις βεβαιότητές μας και αναφερθούμε στο χώρο της θρησκείας,το οντολογικό περιεχόμενο της έννοιας του προσώπου ή το θέμα της σωτηρίας του ανθρώπου ως προϋπόθεση της ελευθερίας της βούλησής του,αλλά και το ακανθώδες θέμα του θανάτου,οριοθέτησαν καθοριστικά τη σκέψη του δυτικού ανθρώπου.
Ανάλογες βεβαιότητες και ανθρωπολογικές ερμηνείες των ανατολικών φιλοσοφικών ρευμάτων και θρησκειών διαμόρφωσαν τη σχέση ανθρώπου-θρησκέιας υιοθετώντας πάντως ένα εσχατολογικό μοντέλο ερμηνείας της ζωής και του σκοπού της.
Κι ενώ όλ'αυτά αποτελούσαν ένα κοινό πεδίο αναφοράς φιλοσοφικής και κοινωνιολογικής,η ιδέα της χρησμοθηρικής επανασύστασης των υλικών της ζωής για τις ανάγκες της αγοράς ανέτρεψε τα πάντα.
Με άλλα λόγια στο ανώνυμο εργαστήριο της Βιοτεχνολογίας,επιστήμονες με άδηλες προθέσεις,με τις γνώσεις που τους παρείχαν οι λεγόμενες τεχνοεπιστήμες,αποφάσισαν να ξαναδημιουργήσουν τη ζωή,δίνοντάς της χαρακτηριστικά που ουδέποτε θα αποκτούσε στην πορεία του μακροϊστορικού "γίγνεσθαι".
Και το πιο εφιαλτικό απ'όλα είναι το γεγονός ότι όσοι διαχειρίζονται πλέον αυτή τη μορφή της ζωής είναι έτοιμοι να τη διαθέσουν για τις ανάγκες της αγοράς!
Και επειδή όλ'αυτά μπορεί να φαντάζουν ως υπερβολές,είναι σκόπιμο να αναφέρουμε συγεκριμένα παραδείγματα "μετά λόγου γνώσεως",για να γίνει κατανοητή η φύση και η έκταση του προβλήματος.
Με άλλοθι λοιπόν την "ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή"που και θεμιτή είναι αλλά και δίνει λύσεις σε άτεκνα ζευγάρια,σιωπηλά υιοθετούνται τεχνικές,που καταργούν στην πράξη την έννοια της μητρότητας,αλλά και καταφεύγουν σε χειμαιρικές αναμείξεις γενετικού υλικού με απρόβλεπτες συνέπειες και για το παιδί που γεννιέται,αλλά και για την κοινωνία,που αργά ή γρήγορα θ'αναγκασθεί να αντιμετωπίσει αυτή την πραγματικότητα.
Και δεν αναφερόμαστε απλά στην εξωσωματική γονιμοποίηση και την επανεμφύτευση της βλαστοκύστης,που θα προκύψει,στη μήτρα της μητέρας,αλλά στην επεξεργασία του ωαρίου της δότριας,στο εμπλουτισμό του με κυτταρόπλασμα άλλης δότριας,τη γονιμοποίηση του ωαρίου και την εμφύτευση της βλαστοκύστης(του αθροίσματος των κυτάρων από το αρχικό γονιμοποιημένο ωάριο)σε δανεική μήτρα,που εντέλει θα κυοφορήσει το έμβριο.
Στην προκειμένη περίπτωση ο ορισμός της μητρότητας είναι έργο δικαστή,όπως άλλωστε έχει καταδείξει η υπάρχουσα νομολογία...(έπεται η συνέχεια).
"Είναι"και "γίγνεσθαι"στον αιώνα της Βιοτεχνολογίας
Η Βιοτεχνολογία και ο φόβος από τη βεβαιότητα ότι ο θαυμαστός καινούργιος κόσμος έρχεται τον 21 ο αιώνα.
Αν θέλετε να μιλήσουμε με αυστηρά επιστημονική γλώσσα όροι,όπως "προαίσθηση",δεν μπορούν να έχουν θέση σ'έναν κόσμο που αναζητεί επίμονα αποδείξεις για να κάνει τις όποιες επιλογές του.
Με προαισθήσεις δηλαδή και αξιώματα δεν αντιμετωπίζονται διλήμματα,που δεν παρέχουν περιθώρια αναμονής σ'έναν κόσμο,που μεταβάλλεται με ρυθμούς μάλλον ασύλληπτους για τον κοινό ανθρώπινο νου και τους οποίους (ρυθμούς)ετεροκαθορίζουν οι λεγόμενες τεχνοεπιστήμες.
Άρα είναι λάθος να πούμε ότι "έχουμε την προαίσθηση" ότι ο κόσμος,όπως τον γνωρίσαμε,με τη δομή,τις αρχές και τις αξίες του,σε λιγότερο χρόνο απ'αυτόν που καταλαμβάνει μια ανθρώπινη γενεά,θα έχει πάψει πια να υπάρχει.
Θα ήταν όμως ορθό να διατυπώσουμε τη βεβαιότητα και στη συνέχεια να την αποδείξουμε ότι πράγματι όλα γύρω μας αλλάζουν κατά τρόπο δραματικό και μάλλον ανεπίστρεπτο!
Και αυτή η αλλαγή δεν αφορά απλώς στις δυνατότητες που παρέχει η σύγχρονη τεχνολογία στον άνθρωπο,αλλά στη ριζική αναθεώρηση εννοιών όπως είναι η ζωή,η κοινωνία,ο άνθρωπος και στον εκ νέου επαναπροσδιορισμό του περιεχομένου των εννοιών αυτών.
Άρα,ή αποφασίζουμε να αναζητήσουμε επιχειρήματα και να τα τεκμηριώσουμε,μετέχοντας αναγκαστικά στη διαδικασία επαναπροσδιορισμού της έννοιας της ζωής ή παραμένουμε στις βεβαιότητες και τα αξιώματά μας και μας προσπερνούν οι εξελίξεις,μένοντας για πάντα νοσταλγοί ενός κόσμου που πέρασε ανεπίστρεπτα.
Και η άποψη αυτή δεν είναι ενδεχομένως υπερβολική για να φανούμε συνεπείς στο κλίμα που διαμορφώνεται.Είναι πλέον τεκμηριωμένη βεβαιότητα,που προκύπτει από πρακτικές,τις οποίες ούτως ή άλλως έχουμε υιοθετήσει και οι οποίες δίνουν το μέτρο των επιλογών που είμαστε υποχρεωμένοι να αποδχθούμε στην αυγή ακόμη του αιώνα της Βιοτεχνολογίας.
Θέλετε ένα απλοϊκό αλλά χαρακτηριστικό παράδειγμα των δυνατοτήτων,με τις οποίες μας προικοδότησε ο αιώνας που πέρασε σε σχέση με τις πρακτικές αυτές;
Με αμνιοπαρακέντηση ή καλλιέργεια εβρυικής τροφοβλάστης μπορούμε στο όνομα της ευγονικής να θυσιάζουμε έμβρυα που βαρύνονται με κληρονομικά νοσήματα.
Μάθαμε δηλαδή να ρίχνουμε στον Καιάδα(στον Καιάδα οι αρχαίοι Σπαρτιάτες έριχναν τους κακούργους,ενώ τα προβληματικά βρέφη τα έριχναν στους Αποθετήρες,παρόμοια απόκρημνη περιοχή του Ταϋγέτου-αν θέλουμε να κυριολεκτούμε)τους γενετικά ανάπηρους,για να αναστήσουμε μια κοινωνία υιών ανθρώπων!
Υπερβολές θα μου πείτε.
Θα συμφωνήσω μαζί σας.
Ωστόσο καλό είναι να το συζητήσουμε το θέμα,αν θέλουμε τουλάχιστον να είμαστε ειλικρινείς για το περιεχόμενο της ζωής στον αιώνα της Βιοτεχνολογίας και στην πιθανή αλλοίωση του νοήματος αυτού από την άδηλη δράση των λεγόμενων τεχνοεπιστημών και κυρίως της Μοριακής Γενετικής,που μας άφησε άφωνους με την ταχύτητα,με την οποία "διάβασε"το ανθρώπινο γονιδίωμα και το οποίο σήμερα ετοιμάζεται να πατεντάρει καινα το προσαρμόσει στις ανάγκες της αγοράς.
Επομένως και για να είμαστε πρακτκοί στις αναρτήσεις που θα ακολουθήσουν,θα περιγράψουμε καταρχήν το πρόβλημα,που σίγουρα υπάρχει,όσο και αν είναι άδηλες οι περισσότερες παράμετροί του,και θα επιχειρήσουμε να θέσουμε μια σειρά από ερωτήματα,προκαλώντας τη δική σας απάντηση ή τουλάχιστον το δικό σας προβληματισμό.
Αν θέλετε να μιλήσουμε με αυστηρά επιστημονική γλώσσα όροι,όπως "προαίσθηση",δεν μπορούν να έχουν θέση σ'έναν κόσμο που αναζητεί επίμονα αποδείξεις για να κάνει τις όποιες επιλογές του.
Με προαισθήσεις δηλαδή και αξιώματα δεν αντιμετωπίζονται διλήμματα,που δεν παρέχουν περιθώρια αναμονής σ'έναν κόσμο,που μεταβάλλεται με ρυθμούς μάλλον ασύλληπτους για τον κοινό ανθρώπινο νου και τους οποίους (ρυθμούς)ετεροκαθορίζουν οι λεγόμενες τεχνοεπιστήμες.
Άρα είναι λάθος να πούμε ότι "έχουμε την προαίσθηση" ότι ο κόσμος,όπως τον γνωρίσαμε,με τη δομή,τις αρχές και τις αξίες του,σε λιγότερο χρόνο απ'αυτόν που καταλαμβάνει μια ανθρώπινη γενεά,θα έχει πάψει πια να υπάρχει.
Θα ήταν όμως ορθό να διατυπώσουμε τη βεβαιότητα και στη συνέχεια να την αποδείξουμε ότι πράγματι όλα γύρω μας αλλάζουν κατά τρόπο δραματικό και μάλλον ανεπίστρεπτο!
Και αυτή η αλλαγή δεν αφορά απλώς στις δυνατότητες που παρέχει η σύγχρονη τεχνολογία στον άνθρωπο,αλλά στη ριζική αναθεώρηση εννοιών όπως είναι η ζωή,η κοινωνία,ο άνθρωπος και στον εκ νέου επαναπροσδιορισμό του περιεχομένου των εννοιών αυτών.
Άρα,ή αποφασίζουμε να αναζητήσουμε επιχειρήματα και να τα τεκμηριώσουμε,μετέχοντας αναγκαστικά στη διαδικασία επαναπροσδιορισμού της έννοιας της ζωής ή παραμένουμε στις βεβαιότητες και τα αξιώματά μας και μας προσπερνούν οι εξελίξεις,μένοντας για πάντα νοσταλγοί ενός κόσμου που πέρασε ανεπίστρεπτα.
Και η άποψη αυτή δεν είναι ενδεχομένως υπερβολική για να φανούμε συνεπείς στο κλίμα που διαμορφώνεται.Είναι πλέον τεκμηριωμένη βεβαιότητα,που προκύπτει από πρακτικές,τις οποίες ούτως ή άλλως έχουμε υιοθετήσει και οι οποίες δίνουν το μέτρο των επιλογών που είμαστε υποχρεωμένοι να αποδχθούμε στην αυγή ακόμη του αιώνα της Βιοτεχνολογίας.
Θέλετε ένα απλοϊκό αλλά χαρακτηριστικό παράδειγμα των δυνατοτήτων,με τις οποίες μας προικοδότησε ο αιώνας που πέρασε σε σχέση με τις πρακτικές αυτές;
Με αμνιοπαρακέντηση ή καλλιέργεια εβρυικής τροφοβλάστης μπορούμε στο όνομα της ευγονικής να θυσιάζουμε έμβρυα που βαρύνονται με κληρονομικά νοσήματα.
Μάθαμε δηλαδή να ρίχνουμε στον Καιάδα(στον Καιάδα οι αρχαίοι Σπαρτιάτες έριχναν τους κακούργους,ενώ τα προβληματικά βρέφη τα έριχναν στους Αποθετήρες,παρόμοια απόκρημνη περιοχή του Ταϋγέτου-αν θέλουμε να κυριολεκτούμε)τους γενετικά ανάπηρους,για να αναστήσουμε μια κοινωνία υιών ανθρώπων!
Υπερβολές θα μου πείτε.
Θα συμφωνήσω μαζί σας.
Ωστόσο καλό είναι να το συζητήσουμε το θέμα,αν θέλουμε τουλάχιστον να είμαστε ειλικρινείς για το περιεχόμενο της ζωής στον αιώνα της Βιοτεχνολογίας και στην πιθανή αλλοίωση του νοήματος αυτού από την άδηλη δράση των λεγόμενων τεχνοεπιστημών και κυρίως της Μοριακής Γενετικής,που μας άφησε άφωνους με την ταχύτητα,με την οποία "διάβασε"το ανθρώπινο γονιδίωμα και το οποίο σήμερα ετοιμάζεται να πατεντάρει καινα το προσαρμόσει στις ανάγκες της αγοράς.
Επομένως και για να είμαστε πρακτκοί στις αναρτήσεις που θα ακολουθήσουν,θα περιγράψουμε καταρχήν το πρόβλημα,που σίγουρα υπάρχει,όσο και αν είναι άδηλες οι περισσότερες παράμετροί του,και θα επιχειρήσουμε να θέσουμε μια σειρά από ερωτήματα,προκαλώντας τη δική σας απάντηση ή τουλάχιστον το δικό σας προβληματισμό.
Saturday, June 23, 2007
The Therapist
Novels.1
The Therapist
Rhodes,15th century.The Magistrate of the Knights of the Order of Saint Ioannis who are occuping the island is called upon to solve the mystery of the mass murder of the peasant whose bodies bear the marks of a large animal's nails.The sole survivor on the scene of crime is a little boy,Andronicus Honiatis,who is unable to provide a clear witness of the murderer or murderes...
(For details see:www.newyorkliteraryagency.com/TheTherapist.html)
I offer( free) by e-mail the novel "The Therapist"
Michael
The Therapist
Rhodes,15th century.The Magistrate of the Knights of the Order of Saint Ioannis who are occuping the island is called upon to solve the mystery of the mass murder of the peasant whose bodies bear the marks of a large animal's nails.The sole survivor on the scene of crime is a little boy,Andronicus Honiatis,who is unable to provide a clear witness of the murderer or murderes...
(For details see:www.newyorkliteraryagency.com/TheTherapist.html)
I offer( free) by e-mail the novel "The Therapist"
Michael
Thursday, June 21, 2007
Κέρινες κούκλες στον ήλιο.
Αυτό είμαστε!Μόνο που βλέπουμε τις άλλες κούκλες να γερνούν και να ζαρώνουν,καθώς ο ήλιος παίζει με το χρόνο και τη φθορά.Καταδικασμένοι να μην μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε πως ο ήλιος ποτέ του δε χαρίστηκε σε καμιά κέρινη κούκλα...Κι έτσι μένουμε οι ίδιοι,δε μαθαίνουμε ποτέ από τα λάθη και τα πάθη μας...ώσπου το κερί να κυλήσει στο χώμα και ν'αναμειχθεί με το λειωμένο κερί των άλλων που το παρατηρούσαμε να λειώνει χαιρέκακα!
Saturday, June 16, 2007
Τι σημαίνει "Παράγω πολιτική";
Σημαίνει ότι δε διαχειρίζομαι την κρίση,την όποια κρίση,με μηδενικό αποτέλεσμα.
Εμομένως παράγω πολιτική σημαίνει ότι χαράσσω τομές,όσο οδυνηρές και αν είναι με στόχο πάντα την έξοδο από την κρίση.
Άρα δεν παράγω πολιτική όταν απλά καταγγέλω την έλλειψη διαφάνειας ή τη διαφθορά στο δημόσιο βίο.
Παράγω πολιτική όταν προτείνω και υιοθετείται το θεσμικό πλαίσιο που θωρακίζει το δημόσιο βίο από τη διαφθορά.
Σ'όλες τις άλλες περιπτώσεις είμαι απλώς ένα γρανάζι.που συμβάλει και αυτό με τη σειρά του στη διαιώνιση φαινομένων που καταγέλλονται για να καταγγέλλονται,ενώ η κρίση συνεχίζεται.
Τότε δεν παράγω πολιτική.
Ή μήπως έχετε αντιρρήσεις;
Εμομένως παράγω πολιτική σημαίνει ότι χαράσσω τομές,όσο οδυνηρές και αν είναι με στόχο πάντα την έξοδο από την κρίση.
Άρα δεν παράγω πολιτική όταν απλά καταγγέλω την έλλειψη διαφάνειας ή τη διαφθορά στο δημόσιο βίο.
Παράγω πολιτική όταν προτείνω και υιοθετείται το θεσμικό πλαίσιο που θωρακίζει το δημόσιο βίο από τη διαφθορά.
Σ'όλες τις άλλες περιπτώσεις είμαι απλώς ένα γρανάζι.που συμβάλει και αυτό με τη σειρά του στη διαιώνιση φαινομένων που καταγέλλονται για να καταγγέλλονται,ενώ η κρίση συνεχίζεται.
Τότε δεν παράγω πολιτική.
Ή μήπως έχετε αντιρρήσεις;
Thursday, June 14, 2007
Βιοτεχνολογία.Ευλογία ή Κατάρα;
Δεν είμαι βέβαιος πως όροι,όπως γονιδιακή θεραπεία,ανασύσταση οργάνων από βλαστοκύτταρα,παραγωγή γονιδιακών "φαρμάκων" και άλλα παρόμοια δώρα της Βιοτεχνολογίας,είναι απλά το πρόδηλο μέλλον του ανθρώπου που νικά τον πόνο και την αρρώστια τον 21ο αιώνα ή το επιφαινόμενο των άδηλων προθέσεων όλων όσων θέλουν τελικά να ελέγξουν το ανθρώπινο γονιδίωμα και συνεπώς το μέλλον του ανθρώπου.
Θέλετε ενδείξεις;
Michael
Θέλετε ενδείξεις;
Michael
Subscribe to:
Posts (Atom)
