Μήπως τελικά νίκησε η Γερμανία στο Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο;

Να δεχθούμε πως οι πολεμικές επανορθώσεις από την ηττημένη(;)Γερμανία και η αποπληρωμή του αναγκαστικού δανείου της Γερμανίας με τις ελληνικές κατοχικές αρχές ακολούθησαν ως ζητήματα και αιτήματα τις δαιδαλώδεις διαδρομές διαχείρισης μιας χώρας που ήταν πάντοτε οικονομικά εξαρτημένη επειδή στην ουσία ήταν πάντοτε διαιρεμένη και πριν αλλά κυρίως μετά τον εμφύλιο πόλεμο. Αλλά είναι εξωφρενικό μέχρι σήμερα να μη διεκδικούμε τουλάχιστον την επιστροφή της λεηλατημένης πολιτιστικής μας κληρονομιάς από τους επιγόνους ενός λαού,που αγωνίζεται να απενοχοποιηθεί από το ναζιστικό του παρελθόν μέχρι σήμερα. Για παράδειγμα πρόσφατα συστήθηκε στη Γερμανία δικαστική επιτροπή για τη διώξη των ανθρωποφυλάκων τοιυ Άουσβιτς που ζουν μέχρι σήμερα! Επιτέλους όμως πρέπει άμεσα να συσταθεί επιτροπή στην ίδια τη Γερμανία,αφού αποδεχθεί η χώρα αυτή πως επιτελέστηκε λεηλασία πολιτιστικών θησαυρών από τους ναζί,που θα εντοπίσει και θα αποδώσει αυτούς τους πολιτιστικούς θησαυρούς στις χώρες που ανήκουν. Έχει επομένως ιδιαίτερο ενδιαφέρον να διαβάσετε το άρθρο που ακολουθεί και το οποίο υπαγορεύει πλέον ένα διαρκές πολιτικό αίτημα των κυβερνήσεων που θα ακολουθήσουν:Πρέπει να διεκδικήσουμε την επιστροφή των πολιτιστικών μας θησαυρών που λεηλάτησαν οι ναζί,αν θέλουμε επιτέλους να λεγόμαστε επίγονοι όσων θυσιάστηκαν για να είμαστε σήμερα και εμείς ελεύθεροι(;)! Οι καταστροφές και οι κλοπές αρχαιοτήτων από τους Γερμανούς ναζί κατά την διάρκεια της Κατοχής στην Ελλάδα (1941-1944) Written By φιλίστωρ Ι. Β. Δ. on 9 Απριλίου 2012 .| «Για τους Γερμανούς, όλα τα μνημεία ήταν ουρητήρια και κατά προτίμηση το εσωτερικό του Παρθενώνα». Έτσι καταλήγει ο ειδικός τόμος που εξεδόθη το 1946 από το υπουργείο Παιδείας με τίτλο «Ζημίαι των αρχαιοτήτων εκ του πολέμου και των στρατευμάτων κατοχής». Εκεί καταγράφονται αναλυτικότατα οι κλοπές ελληνικών αρχαιοτήτων από τα μουσεία, οι λαθρανασκαφές, οι καταστροφές και οι ζημιές μνημείων από τους ναζί. Τα γερμανικά, ιταλικά και βουλγαρικά στρατεύματα απεδείχθησαν ορδές «νέων Ελγιν», που κατέκλεψαν ανεκτίμητης αξίας αρχαιότητες. Οι περισσότερες εξ αυτών εστάλησαν στη Γερμανία, στην Αυστρία και σε άλλες χώρες. Κάποιες εξετέθησαν ακόμα και σε μουσεία, ενώ οι πιο πολλές παραμένουν άγνωστο πού βρίσκονται. Ελάχιστες έχουν επιστραφεί στην Ελλάδα. Ο «Τύπος της Κυριακής » αποκαλύπτει στοιχεία από τρεις εκθέσεις που συντάχθηκαν μεταπολεμικά γι’ αυτή τη λεηλασία. Πρόκειται για την καταγραφή του υπουργείου Παιδείας, την έκδοση του υπουργείου Ανοικοδομήσεως, το 1947, του Κωνσταντίνου Δοξιάδη, με τίτλο «Θυσίες της Ελλάδος, αιτήματα και επανορθώσεις στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο», και την έκθεση του βρετανικού υπουργείου Πολέμου («Works of Art in Greece. Losses and Survivals», War Office). Τις πλέον λεπτομερείς καταγραφές είχε κάνει το υπουργείο Παιδείας. Από αυτές αποδεικνύεται περίτρανα ότι το Γ’ Ράιχ ήταν «στρατός αρχαιοκαπήλων». Ως γνωστόν, τόσο για τις πολεμικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο, που ανέρχονται σε εκατοντάδες δισ. ευρώ, όσο και για τις κλεμμένες αρχαιότητες, η Γερμανία έχει δώσει «ψίχουλα» στην Ελλάδα. Ωστόσο, ουδεμία ελληνική κυβέρνηση έχει διεκδικήσει σθεναρά τις αποζημιώσεις. Υπό το πρίσμα των τελευταίων δραματικών οικονομικών εξελίξεων στη χώρα μας, κοινή πεποίθηση είναι ότι έχει έλθει η ώρα για ανακίνηση της μείζονος αυτής υπόθεσης. Πόσω μάλλον, αφού οι γερμανικές αποζημιώσεις αντιστοιχούν σε ένα πάρα πολύ μεγάλο μέρος του σημερινού ελληνικού χρέους. Σύμφωνα με τον τόμο του υπουργείου Ανοικοδομήσεως, «όλους σχεδόν τους αρχαιολογικούς τόπους τούς κατέλαβαν οι δυνάμεις του εχθρού και σε πολλούς προκάλεσαν σημαντικές καταστροφές, γιατί έκλεψαν, κατέστρεψαν, έκτισαν πυροβολικά και έργα, χωρίς να σέβωνται τίποτε. Οι Γερμανοί προκάλεσαν καταστροφές σε 87 αρχαιολογικούς ή ιστορικούς χώρους, οι Ιταλοί σε 39 και οι Βούλγαροι σε 3. Σήμερα, μερικοί σημαντικοί αρχαιολογικοί τόποι, όπως της Βάρης, της Δημητριάδος ή του Παλαιοκάστρου Κρήτης, δεν υπάρχουν». Και συνεχίζει: «Έγιναν, όμως, και αυθαίρετες ανασκαφές, που προκάλεσαν την καταστροφή και την κλοπή αρχαιολογικών θησαυρών. Ο,τι βρήκαν στις ανασκαφές αυτές, οι κατακτητές το πήραν μαζί τους και μας μένει ακόμα άγνωστο. Τέτοιες καταστροφές έγιναν από Γερμανούς σε 24 τόπους και από Ιταλούς σε 2. Σημαντικές ήταν και οι κλοπές αρχαιολογικών θησαυρών. Οι Γερμανοί, ειδικότερα, έκλεψαν αρχαιότητες από 42 μουσεία ή αρχαιολογικούς χώρους (σ.σ.: αρχαιολογικές συλλογές, αγάλματα, ανάγλυφα, νομίσματα, χρυσοί στέφανοι, ιερά σκεύη κ.λπ.). Οι Ιταλοί έκλεψαν αρχαιότητες από 33 μουσεία ή αρχαιολογικούς χώρους. Οι Βούλγαροι από 9 μουσεία ή αρχαιολογικούς χώρους». Τέλος, λεηλατήθηκαν, καταστράφηκαν, αλλά και υπέστησαν τεράστιες ζημιές πολλές βυζαντινές αρχαιότητες. Και βέβαια, κυρίως εκκλησίες. Εκτιμάται ότι καταστράφηκαν 15 μοναστήρια, μεταξύ των οποίων τα ιστορικής σημασίας Αγίας Λαύρας και Μεγάλου Σπηλαίου, καθώς και 300 εκκλησίες, με έργα μεγάλης πολιτιστικής αξίας.

Οι συμβουλές του κ.Σόιπλε και σε ποιους απευθύνονται.

Αποδέκτες των συμβουλών του για προσήλωση στους δημοσιονικούς στόχους της Ελλάδας ώστε να επιτύχει το πρόγραμμα "εξυγιάνσης"της ελληνικής οικονομίας και η αποφυγή παραπλάνησης του ελληνικού λαού με δήθεν δάνεια της Γερμανίας από τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο είναι ασφαλώς όλοι εκείνοι που υπέγραψαν τις δανειακές σύμβασεις,τις οποίες εκ των πραγμάτων αδυνατούν να φέρουν εις πέρας,επειδή οι ρήτρες τους είναι πλέον ανεφάρμοστες. Ο κύριος Σόιμπλε δεν είχε ως συνομιλητές του τα εκατομμύρια των ανέργων ελλήνων,ούτε τους δημόσιους υπαλλήλους που διορίστηκαν από τα κόμματα επειδή απλά εκείνα ήλεγχαν τους διορισμούς. Απέναντί του είχε όλους εκείνους που υπερχρέωσαν τη χώρα,τη διαχειρίστηκαν ως λάφυρο νίκης,έκλεισαν τα μάτια και άνοιξαν τις παλάμες τους για να συνάψουν αμαρτωλές συμβάσεις με κάθε λογής εταιρείες που τιμολογούσαν τις υπηρεσίες και τα αγαθά τους προσθέτοντας τις μίζες των διεφθαμένων πολιτικών που τις υπέγραφαν. Γι'αυτό και όλοι σχεδόν όσοι υπέγραψαν τα μνημόνια ανερυθρίαστα ομολογούν πως δεν τα διάβασαν! Σ'αυτούς απευθύνθηκε ο κ.Σόιμπλε,γιατί γνωρίζει πως θα λάβουν σοβαρά υπόψη τους τις συμβουλές του! Ο λαός όμως θα του απαντήσει με τη θυμοσοφία του πως"λογαριάζει"χωρίς τον ξενοδόχο,τον ελληνικό λαό δηλαδή που σε κάθε περίπτωση θα πει την τελευταία του κουβέντα σ'αυτόν το μακρύ κατάλογο των ύβρεων και των ταπεινώσεων που έχει δεχθεί μέχρι σήμερα.

Ας είμαστε ρεαλιστές!

Την επομένη της συνεδρίασης του EUROGRUP είναι προφανές πλέον ότι δεν υπάρχει χρηματοπιστωτική πίστη στον Ευρωπαϊκό Νότο.Πέραν το συμπεράσματος αυτού προκύπτει αβίαστα πως οι γεωπολιτικές σφαίρες επιρροής καθορίζουν με χειρουργική ακρίβεια το εύρος των παρεμβάσεων που μπορεί να επιλέξουν να κάνουν οι εταίροι της διεθνούς πολιτικής σκακιέρας. Πέραν όλων αυτών,υπάρχουν μακροχρόνιοι γεωπολιτικοί σχεδιασμοί των υπεδυνάμεων για τη λύση προβλημάτων,όπως το Παλαιστινιακό,που μπορούν να ανατρέψουν μεσοπρόθεσμες πολιτικές και στρατηγικές επιλογές περιφερειακών χωρών. Σ'όλα αυτά πρέπει να προσθέσουμε τις περιορισμένες ικανότητες του σημερινού πολιτικού προσωπικού για να κατανοήσουμε πώς προήλθε το σημερινό αδιέξοδο στην Κύπρο καταρχήν και στην Ελλάδα,όπως το ζούμε τα τελευταία τρία χρόνια. Συνεπώς ας διδαχθούμε πως δεν μπορούμε να στηριζόμαστε σε στερεότυπτα του παρελθόντος και κυρίως σε πολιτικούς που δεν κατανοούν το διεθνές περιβάλλον και τους κανόνες ενός σκληρού παιχνιδιού που είναι ανελέητο για τους ηττημένους.

Μέρες '74...στην Κύπρο!

Προφανώς οι τελευταίες εξελίξεις στην Κύπρο επιβεβαιώνουν, με ευθύνη της Γερμανίας, ότι δεν υπάρχει ευρωπαϊκό κεκτημένο με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τη συνοχή της Ευρωζώνης. Ένα δεύτερο και εξίσου σημαντικό συμπέρασμα από τα τελευταία γεγονότα στη Μεγαλόννησο είναι πως τα γεωπολιτικά παιχνίδια στην περιοχή είναι πολύ πιο σύνθετα απ'όσο θα μπορούσαμε να φανταστούμε και τελικά είναι συνδεδεμένα όχι μόνο με την ενέργεια αλλά και με τα μεγάλα τρέχοντα ζητήματα της Μέσης Ανατολής και την αναδιανομή της επιρροής των μεγάλων δυνάμεων στην περιοχή. Φυσικά θα πρέπει να προσθέσουμε την αλληλεξάρτηση της Γερμανίας και της Ρωσίας στις επενδύσεις και την ενέργεια,για να καταλήξουμε στην απόλυτη ευθύνη του κυπριακού πολιτικού και οικονομικού συστήματος,που ενώ γνώριζε,κοίταζε άλλού! Και το εννοούμε κυριολεκτικά,γιατί δεν είναι λογικό ή μάλλον είναι εγκληματικό να αγοράζεις τοξικά ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου στη δευτερογενή Αγορά από Ευρωπαϊκές τράπεζες που τα ξεφορτώνονταν,με την πονηριά να κερδίσεις,αν στηριζόταν τελικά η ελληνική οικονομία και το κούρεμά τους ήταν ελάχιστο! Κι όλα αυτά όταν οι εταίροι μας στην Ε.Ε.μιλούσαν ανοιχτά για τα προβλήματα του χρηματοπιστωτικού συστήματος στην Κύπρο και ζητούσαν να παρθούν άμεσα μέτρα. Και τι έκανε η κυπριακή πολιτική και οικονομική ηγεσία της Κύπρου;Απλά περίμενε να σκάσει ένα νέο "Μαρί"για να εκφράσει την έκπληξή της και την αντίδρασή της! Τώρα είναι αργά.Οι άσκοί του αιόλου άνοιξαν και οι θύελλες θα σαρώσουν και το νησί αλλά και την Ε.Ε.

Η λογική του γερμανού επικυρίαρχου για την Κύπρο.

Προφανώς ο διογκωμένος χρηματοοικονομικός τομέας της Κυπριακής Δημοκρατίας και η ασκούμενη πολιτική της σε σχέση με τις παγιωμένες στρατηγικές επιλογές της Ε.Ε.ώθησαν τη Γερμανία να επιβάλει ένα σχέδιο σωφρονισμού της νήσου,καταστρέφοντας το αμαρτωλό τραπεζικό της σύστημα,αναιρώντας τις προνομίες από τη μελλοντική άντληση του φυσικού αερίου και υπαγορεύοντας τους κανόνες που πρέπει να ακολουθεί ένα μικρό κράτος,που έχει την αναίδεια να ανθίσταται στους πολιτικούς σχεδιασμούς του επικυρίαρχου,οικονομικά και πολιτικά. Η εκδικητική και προφανώς άκριτη υπαγόρευση των νέων όρων της δανειακής συνθήκης της τρόικας με τη νήσο,ακόμη και αν δεν κυρωθεί ποτέ θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα στην κατάρρευση της Ευρωζώνης,όχι επειδή ενδεχομένως οι Κύπριοι δε θα την υπογράψουν ποτέ,αλλά επειδή κλονίστηκε το χρηματοοικονομικό μοντέλο της Ευρωζώνης,με την απόφαση των Γερμανών να κουρευτούν οι καταθέσεις στις Τράπεζες! Μια μικρότερη Ευρωζώνη,με τις υποτιθέμενες υγιείς οικονομίες,οδηγεί μαθηματικά και στη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης,από μια ομάδα κρατών και κυβερνήσεων,που είναι ανιστόρητοι και πολύ κατώτεροι των περιστάσεων. Όταν και πάλι οδηγηθούμε σε αντιθέσεις,ανταγωνισμούς και ενδεχομένως πολέμους,καλό είναι να ανατρέξουμε στα ονόματα όχι όσων οραματίστηκαν την Ενιαία Ευρώπη,αλλά στα ονόματα όσων υπονόμευσαν αυτή την προσδοκία,έναντι πινακίου φακής!

Σκιές στο σκοτάδι.Σενάριο αφιερωμένο στους απόντες εβραίους της Θεσσαλονίκης.

ΣΚΙΕΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ Από το σεναριογράφο Μιχάλη Κοκκινάρη Treatment Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 στο Νοσοκομείο «Ερυθρός Σταυρός» έρχεται να εργαστεί ο χειρουργός Μόνις Συρμής,εξειδικευμένος στην Αμερική σε πρωτοποριακές μεθόδους αφαίρεσης όγκων.Η επιστημονική του κατάρτιση εντυπωσιάζει τους συναδέλφους του,ωστόσο ο ίδιος ως άνθρωπος φαντάζει τόσο αινιγματικός και απόμακρος,που δημιουργεί ένα πέπλο μυστηρίου γύρω του. Στην ουσία ο Μόνις είναι ένας δυστυχισμένος άνθρωπος που παλεύει να ξεχάσει όσα έζησε στο Άουσβιτς-Μπιργκενάου,με τις σκιές να στοιχειώνουν τα όνειρά του. Ο μόνος που μπορεί να τον καταλάβει ως ένα βαθμό είναι ο πολύ μεγαλύτερός του ο Μισέλ Καπόν,συγκρατούμενός του στο Άουσβιτς-Μπιργκενάου,που ωστόσο δείχνει να έχει ξεπεράσει τα γεγονότα,που ακόμη γεμίζουν με σκιές τη ζωή του Μόνις. Ωστόσο ο Μισέλ έχει αρχίζει να υποψιάζεται πως δεν είναι μόνο η ομηρεία και τα βασανιστήρια,που έζησε ο φίλος του στο Άουσβιτς η κύρια αιτία της απόσυρσής του απ’τη ζωή. Σχηματίζει λοιπόν την εντύπωση πως ο Μόνις πρέπει να κρύβει κάποιο μυστικό από εκείνη την τραγική περίοδο,που αρνείται να το μοιραστεί μαζί του. Και όλ’αυτά μέχρι τη στιγμή που στο Νοσοκομείο μεταφέρεται για χειρουργική νοσηλεία ο Όττο Ράινχερ,χημικός μηχανικός μεγάλης εταιρείας ιατρικών αερίων που εδρεύει στα περίχωρα της Αθήνας. Για τον Ράινχερ και την υγεία του μεγάλο ενδιαφέρον δείχνει και ο δεύτερος γραμματέας της Γερμανικής Πρεσβείας της Δυτικής Γερμανίας,ο Καρλ Νόυμαν,το όνομα του οποίου είχε εμπλακεί στην υπόθεση του διαβόητου Μαξ Μέρντεν,του διώκτη των εβραίων της Θεσσαλονίκης. Ο Ράινχερ ,που πάσχει από καρκίνο,δεν είναι άλλος από τον Όττο Μπρέμερ,έναν από τους πολλούς εγκληματίες που ευθύνονταν για τα πειράματα θανάτου,με τη χρήση αερίων σε βάρος των κρατουμένων στο Άουσβιτς-Μπιργκενάου. Ο Ράινχερ φυσικά δε θα μπορούσε να αναγνωρίσει στο πρόσωπο του Μόνις έναν από τους εκατοντάδες εβραίους του στρατοπέδου,που γνώρισαν από κοντά τα πειράματά του και μένει με την ιδέα πως θα τον αναλάβει ένας ειδικευμένος χειρουργός,που ενδεχομένως θα τον απαλλάξει από τον καρκίνο. Ο Μόνις έχει ήδη ασπαστεί την ιδέα της εκδίκησης,στο όνομα των ανθρώπων που χάθηκαν με τον πιο απάνθρωπο τρόπο,ενώ ο ύπνος του είναι μια διαρκής ανάμνηση με κάθε λεπτομέρεια της ζωής του στο στρατόπεδο. Και τότε αρχίζει ένα άλλο μαρτύριο,όταν η κόρη του Ράινχερ,σχεδόν γοητευμένη μαζί του ,θα θελήσει να τον πλησιάσει ερωτικά. Η Μαρία Ράινχερ πρόδηλα δε γνωρίζει το παραμικρό για τη δράση του πατέρα της.Αντίθετα τον θεωρεί ένα στοργικό άνθρωπο,που με εγκαρτέριση υπέμεινε τις ταπεινώσεις που υπέστησαν όλοι οι γερμανοί μετά την ήττα,για εγκλήματα που δε διέπραξαν όλοι ανεξαίρετα! Ο Μόνις θα την ακούσει μάλιστα να του διηγείται τις πιέσεις σε βάρος του πατέρα της από το χιτλερικό καθεστώς,όταν ήταν υποχρεωμένος να εργάζεται σε χημική βιομηχανία στη διάρκεια του πολέμου. Και το χειρότερο για το Μόνις είναι πως τελικά ερωτεύεται τη Μαρία…μια γερμανίδα που δεν εντυπωσιάζεται από το αριθμητικό χάραγμα του Μόνις,που υποδηλώνει το πέρασμά του από το στρατόπεδο θανάτου Άουσβιτς-Μπιργκενάου! Το δίλημμα για τον Μόνις γίνεται ακόμη πιο πιεστικό,όταν ο Καλ Νόυμαν,απροκάλυπτα θα τον απειλήσει,αν πέθαινε ο Ράινχερ,επειδή απ’το φάκελο του,που τον βρήκε στο Μπιργκενάου,θα βεβαιωθεί πως ο Ράινκερ ή αλλιώς Μπρέμερ δεν του ήταν άγνωστος! Αλλά και ακόμη αν δεν προέκυπτε ευθύνη σε βάρος του,τότε η Μαρία Ράινκερ θα μάθαινε πως τον πατέρα της τον σκότωσε ένας εβραίος που τον μισούσε! Ο Μισέλ,που γίνεται αποδέκτης του διλήμματος του Μόνις,θα του προτείνει «σολωμόντεια λύση»για να γλυτώσει απ’τους εφιάλτες του:Να εγχειρίσει το δολοφόνο Ράινκερ κι έπειτα ν’αποκαλύψει όλη την αλήθεια στην κόρη του,γνωρίζοντας πως έτσι θα την έχανε…όπως έχασε και τη γυναίκα που αγάπησε στο στρατόπεδο…τη Σάρα Ναχμία,που ,όπως πίστευε ,την οδήγησε στο θάνατο με τα ίδια του τα χέρια! Ο Μόνις,όταν άρχισε η προετοιμασία της Εξέγερσης των ελλήνων εβραίων στο Μπιργκενάου,που είχε ως αποτέλεσμα τη μοναδική ηρωική αντίσταση σε στρατόπεδο εβραίων κρατουμένων,είχε αποκαλύψει σε εβραία κρατούμενη με την οποία ήταν ερωτευμένος,την απώλεια του άνδρα της και του γιού της,με τη βεβαιότητα πως θα τον έβλεπε πια ως το μοναδικό της στήριγμα! Η Σάρα Ναχμία,από το Νοσοκομείο Κρατουμένων που εργαζόταν μεταφέρθηκε σε διπλανό εργοστάσιο κατασκευής οδίδων,από το οποίο τελικά κλάπηκε και η πυρίτιδα,που χρησιμοποιήθηκε κατά την Εξέγερση των Εβραίων τον Οκτώβριο του 1944. Έτσι μετά την Εξέγερση και την εξόντωση όλων των εξεγερμένων για όσες γυναίκες του εργοστασίους υπήρχε η υποψία πως συνεργάστηκαν η ποινή ήταν ο θάνατος με απαγχονισμό. Αυτός ήταν και ο μεγαλύτερος εφιάλτης του Μόνις,που πείστηκε πως η Σάρα πέθανε γιατί ήξερε πως είχαν χαθεί οι δικοί της άνθρωποι,γι’αυτό και βοήθησε στην Εξέγερση! Η εγχείριση ολοκληρώνεται,ο Ράινκερ βγαίνει σε καλή κατάσταση από το χειρουργείο,αλλά ο Μόνις Συρμής παραιτείται από το Νοσοκομείο και φεύγει για τη Θεσσαλονίκη,αφήνοντας πίσω του αναπάντητα ερωτηματικά στη Μαρία Ράινκερ,που κάτι αρχίζει να υποψιάζεται. Το τέλος της ιστορίας είναι αναπάντεχο και πάντως ανάλογο του αναστήματος ενός ανθρώπου,που αντιμετώπισε το πιο ακραίο δίλημμα στη ζωή του. Με άλλα λόγια ζητείται γερμανός παραγωγός,που θα δεχόταν να επενδύσει σ'αυτό το θέμα. Σ'αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει όποιος διαβάζει το blog μου στη Γερμανία.

Αγνοούμενος.2

Αγνοούμενος,Μικρασία 1919-22(σε συνέχειες)

Συστήθηκε επιτροπή για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα.

Εδώ και πάνω από δύο αιώνες, μερικά από τα ωραιότερα γλυπτά του Παρθενώνα βρίσκονται στο Λονδίνο. Αθήνα: Στη σύσταση ειδικής συμβουλευτικής επιτροπής που θα συντονίσει τις ενέργειες και θα σχεδιάσει στρατηγική για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα, προχώρησε ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού, Κώστας Τζαβάρας. Στην Επιτροπή θα μετέχουν: ο δικηγόρος Χριστόφορος Αργυρόπουλος, πρόεδρος του Ιδρύματος «Μελίνα Μερκούρη», η αρχαιολόγος δρ Έλενα Κόρκα, προϊστάμενη της Εφορείας Αρχαιοπωλείων και Ιδιωτικών Αρχαιολογικών Συλλογών του ΥΠΑΙΘΠΑ, η δικηγόρος Ειρήνη Σταματούδη, διευθύντρια του Οργανισμού Πνευματικής Ιδιοκτησίας και ο Πάνος Καλογερόπουλος, εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών. «Το ηθικό δικαίωμα της Ελλάδας είναι πάνω από κάθε αντίρρηση που βασίζεται σε επιχειρήματα που έχουν παρελκυστικό χαρακτήρα και αποσκοπούν στο να παραμερίσουν τη βασική αρχή που ισχύει οικουμενικά και απαιτεί τα μνημεία του πολιτισμού να επαναπατρίζονται, δηλαδή να επιστρέφουν στον χώρο καταγωγής τους» σημειώνει ο κ. Τζαβάρας. Προσθέτει δε ότι «μένουμε σταθεροί στη διεκδίκηση ενός εθνικού στόχου που τέθηκε για πρώτη φορά από την Μελίνα Μερκούρη ως υπουργό Πολιτισμού τον Ιούλιο του 1982 στο Μεξικό, στη Διεθνή Διάσκεψη Υπουργώνπολιτισμούτης UNESCO και συστήνουμε επιτροπή που θα έχει διαρκή χαρακτήρα, με πρόσωπα κύρους, τα οποία με την υψηλή τους κατάρτιση, την επάρκεια γνώσεων και την πολύχρονη εμπειρία τους στο ζήτημα επαναπατρισμού των μνημείων έχουν να προσφέρουν πολλά στο δύσκολο αγώνα της διεκδίκησης των Μαρμάρων». Πηγές: ΑΠΕ-ΜΠΕ, news.in.gr Cyprus news: Your guide and more. Προφανώς η πολιτική του «Ε,Τόνυ,τι θα γίνει με τα μάρμαρα»,του τέως Πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη,για πρώτη φορά στην ιστορία της διεκδίκησης της επιστροφής των αρχιτεκτονικών μελών του μνημείου του Παρθενώνα,αντικαθίσταται από συγκεκριμένα βήματα ορθολογικής προετοιμασίας για την επίσημη διεκδίκηση πλέον της επιστροφής των μνημείων της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Η απόφαση του Αναπληρωτή Υπουργού Πολιτισμού Χρήστου Τζαβάρα να συστήσει τη συγκεκριμένη επιτροπή,με αυτά τα μέλη συνιστά πολιτική πράξη πρώτου μεγέθους,επάξια των αποφάσεων σπουδαίων ανθρώπων ώστε να διεκδικήσουμε το αυτονόητο:Το αναφαίρετο δικαίωμά μας να δούμε τα γλυπτά μέρη του Παρθενώνα να επιστρέφουν στη γη που τα γέννησε! Έχοντας μάλιστα ίδια αντίληψη για το επιστημονικό έργο της Ελένης Κόρκα,θεωρώ πως η παρουσίαση του αιτήματος της επιστροφής των γλυπτών του μνημείου,θα φέρει επιτέλους το προσδοκώμενο αποτέλεσμα,σε μια εποχή ιδιαίτερα που ελληνικός λαός δοκιμάζεται και αναζητεί τρόπους ηθικής ανάτασης.

ΣΚΙΕΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ Από το σεναριογράφο Μιχάλη Κοκκινάρη

ΣΚΙΕΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ Από το σεναριογράφο Μιχάλη Κοκκινάρη Treatment Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 στο Νοσοκομείο «Ερυθρός Σταυρός» έρχεται να εργαστεί ο χειρουργός Μόνις Συρμής,εξειδικευμένος στην Αμερική σε πρωτοποριακές μεθόδους αφαίρεσης όγκων.Η επιστημονική του κατάρτιση εντυπωσιάζει τους συναδέλφους του,ωστόσο ο ίδιος ως άνθρωπος φαντάζει τόσο αινιγματικός και απόμακρος,που δημιουργεί ένα πέπλο μυστηρίου γύρω του. Στην ουσία ο Μόνις είναι ένας δυστυχισμένος άνθρωπος που παλεύει να ξεχάσει όσα έζησε στο Άουσβιτς-Μπιργκενάου,με τις σκιές να στοιχειώνουν τα όνειρά του. Ο μόνος που μπορεί να τον καταλάβει ως ένα βαθμό είναι ο πολύ μεγαλύτερός του ο Μισέλ Καπόν,συγκρατούμενός του στο Άουσβιτς-Μπιργκενάου,που ωστόσο δείχνει να έχει ξεπεράσει τα γεγονότα,που ακόμη γεμίζουν με σκιές τη ζωή του Μόνις. Ωστόσο ο Μισέλ έχει αρχίζει να υποψιάζεται πως δεν είναι μόνο η ομηρεία και τα βασανιστήρια,που έζησε ο φίλος του στο Άουσβιτς η κύρια αιτία της απόσυρσής του απ’τη ζωή. Σχηματίζει λοιπόν την εντύπωση πως ο Μόνις πρέπει να κρύβει κάποιο μυστικό από εκείνη την τραγική περίοδο,που αρνείται να το μοιραστεί μαζί του. Και όλ’αυτά μέχρι τη στιγμή που στο Νοσοκομείο μεταφέρεται για χειρουργική νοσηλεία ο Όττο Ράινχερ,χημικός μηχανικός μεγάλης εταιρείας ιατρικών αερίων που εδρεύει στα περίχωρα της Αθήνας. Για τον Ράινχερ και την υγεία του μεγάλο ενδιαφέρον δείχνει και ο δεύτερος γραμματέας της Γερμανικής Πρεσβείας της Δυτικής Γερμανίας,ο Καρλ Νόυμαν,το όνομα του οποίου είχε εμπλακεί στην υπόθεση του διαβόητου Μαξ Μέρντεν,του διώκτη των εβραίων της Θεσσαλονίκης. Ο Ράινχερ ,που πάσχει από καρκίνο,δεν είναι άλλος από τον Όττο Μπρέμερ,έναν από τους πολλούς εγκληματίες που ευθύνονταν για τα πειράματα θανάτου,με τη χρήση αερίων σε βάρος των κρατουμένων στο Άουσβιτς-Μπιργκενάου. Ο Ράινχερ φυσικά δε θα μπορούσε να αναγνωρίσει στο πρόσωπο του Μόνις έναν από τους εκατοντάδες εβραίους του στρατοπέδου,που γνώρισαν από κοντά τα πειράματά του και μένει με την ιδέα πως θα τον αναλάβει ένας ειδικευμένος χειρουργός,που ενδεχομένως θα τον απαλλάξει από τον καρκίνο. Ο Μόνις έχει ήδη ασπαστεί την ιδέα της εκδίκησης,στο όνομα των ανθρώπων που χάθηκαν με τον πιο απάνθρωπο τρόπο,ενώ ο ύπνος του είναι μια διαρκής ανάμνηση με κάθε λεπτομέρεια της ζωής του στο στρατόπεδο. Και τότε αρχίζει ένα άλλο μαρτύριο,όταν η κόρη του Ράινχερ,σχεδόν γοητευμένη μαζί του ,θα θελήσει να τον πλησιάσει ερωτικά. Η Μαρία Ράινχερ πρόδηλα δε γνωρίζει το παραμικρό για τη δράση του πατέρα της.Αντίθετα τον θεωρεί ένα στοργικό άνθρωπο,που με εγκαρτέριση υπέμεινε τις ταπεινώσεις που υπέστησαν όλοι οι γερμανοί μετά την ήττα,για εγκλήματα που δε διέπραξαν όλοι ανεξαίρετα! Ο Μόνις θα την ακούσει μάλιστα να του διηγείται τις πιέσεις σε βάρος του πατέρα της από το χιτλερικό καθεστώς,όταν ήταν υποχρεωμένος να εργάζεται σε χημική βιομηχανία στη διάρκεια του πολέμου. Και το χειρότερο για το Μόνις είναι πως τελικά ερωτεύεται τη Μαρία…μια γερμανίδα που δεν εντυπωσιάζεται από το αριθμητικό χάραγμα του Μόνις,που υποδηλώνει το πέρασμά του από το στρατόπεδο θανάτου Άουσβιτς-Μπιργκενάου! Το δίλημμα για τον Μόνις γίνεται ακόμη πιο πιεστικό,όταν ο Καλ Νόυμαν,απροκάλυπτα θα τον απειλήσει,αν πέθαινε ο Ράινχερ,επειδή απ’το φάκελο του,που τον βρήκε στο Μπιργκενάου,θα βεβαιωθεί πως ο Ράινκερ ή αλλιώς Μπρέμερ δεν του ήταν άγνωστος! Αλλά και ακόμη αν δεν προέκυπτε ευθύνη σε βάρος του,τότε η Μαρία Ράινκερ θα μάθαινε πως τον πατέρα της τον σκότωσε ένας εβραίος που τον μισούσε! Ο Μισέλ,που γίνεται αποδέκτης του διλήμματος του Μόνις,θα του προτείνει «σολωμόντεια λύση»για να γλυτώσει απ’τους εφιάλτες του:Να εγχειρίσει το δολοφόνο Ράινκερ κι έπειτα ν’αποκαλύψει όλη την αλήθεια στην κόρη του,γνωρίζοντας πως έτσι θα την έχανε…όπως έχασε και τη γυναίκα που αγάπησε στο στρατόπεδο…τη Σάρα Ναχμία,που ,όπως πίστευε ,την οδήγησε στο θάνατο με τα ίδια του τα χέρια! Ο Μόνις,όταν άρχισε η προετοιμασία της Εξέγερσης των ελλήνων εβραίων στο Μπιργκενάου,που είχε ως αποτέλεσμα τη μοναδική ηρωική αντίσταση σε στρατόπεδο εβραίων κρατουμένων,είχε αποκαλύψει σε εβραία κρατούμενη με την οποία ήταν ερωτευμένος,την απώλεια του άνδρα της και του γιού της,με τη βεβαιότητα πως θα τον έβλεπε πια ως το μοναδικό της στήριγμα! Η Σάρα Ναχμία,από το Νοσοκομείο Κρατουμένων που εργαζόταν μεταφέρθηκε σε διπλανό εργοστάσιο κατασκευής οδίδων,από το οποίο τελικά κλάπηκε και η πυρίτιδα,που χρησιμοποιήθηκε κατά την Εξέγερση των Εβραίων τον Οκτώβριο του 1944. Έτσι μετά την Εξέγερση και την εξόντωση όλων των εξεγερμένων για όσες γυναίκες του εργοστασίους υπήρχε η υποψία πως συνεργάστηκαν η ποινή ήταν ο θάνατος με απαγχονισμό. Αυτός ήταν και ο μεγαλύτερος εφιάλτης του Μόνις,που πείστηκε πως η Σάρα πέθανε γιατί ήξερε πως είχαν χαθεί οι δικοί της άνθρωποι,γι’αυτό και βοήθησε στην Εξέγερση! Η εγχείριση ολοκληρώνεται,ο Ράινκερ βγαίνει σε καλή κατάσταση από το χειρουργείο,αλλά ο Μόνις Συρμής παραιτείται από το Νοσοκομείο και φεύγει για τη Θεσσαλονίκη,αφήνοντας πίσω του αναπάντητα ερωτηματικά στη Μαρία Ράινκερ,που κάτι αρχίζει να υποψιάζεται. Το τέλος της ιστορίας είναι αναπάντεχο και πάντως ανάλογο του αναστήματος ενός ανθρώπου,που αντιμετώπισε το πιο ακραίο δίλημμα στη ζωή του. Με άλλα λόγια ζητείται γερμανός παραγωγός,που θα δεχόταν να επενδύσει σ'αυτό το θέμα. Σ'αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει όποιος διαβάζει το blog μου στη Γερμανία.

Περί όνου σκιάς ή αλλιώς η συζήτηση για την παραπομπή Παπακωνσταντίνου.

Κι αν δεν το καταλάβατε αναρτήθηκαν τα ονόματα των καταθετών στην Ελβετία,έγινε έλεγχος των καταθέσεών τους και εισπράχτηκαν τα πρόστιμα από τον κ.Υπουργό Οικονομίας Ευάγγελο Βενιζέλο,ο οποίος ζήτησε την παραπομπή του προκατόχου του κ.Παπακωνσταντίνου στο ειδικό δικαστήριο επειδή παρέλειψε από δόλο η αμέλεια να πράξει ό,τι έπραξε ο ίδιος!Και καλά του έκανε!

Για να μην τρελαθούμε τελείωs!

Εχει τελικά νόημα να συζητάμε ποιος και πότε "πείραξε"το CD ή αν έφτιαξε ένα ή δεκάδες αντίγραφα USB του αρχικού CD,όταν το ζήτημα είναι και παραμένει η εισπρακτική αξιοποίηση των δεδομένων,που περιέχουν οι κατά καιρούς λίστες μεγάλων καταθετών σε Τράπεζες του Εξωτερικού που δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τις καταθέσεις τους; Άρα "αιδώς Αργείοι" ή αλλιώς όχι άλλο δούλεμα!