Αν θέλετε να μιλήσουμε με αυστηρά επιστημονική γλώσσα όροι,όπως "προαίσθηση",δεν μπορούν να έχουν θέση σ'έναν κόσμο που αναζητεί επίμονα αποδείξεις για να κάνει τις όποιες επιλογές του.
Με προαισθήσεις δηλαδή και αξιώματα δεν αντιμετωπίζονται διλήμματα,που δεν παρέχουν περιθώρια αναμονής σ'έναν κόσμο,που μεταβάλλεται με ρυθμούς μάλλον ασύλληπτους για τον κοινό ανθρώπινο νου και τους οποίους (ρυθμούς)ετεροκαθορίζουν οι λεγόμενες τεχνοεπιστήμες.
Άρα είναι λάθος να πούμε ότι "έχουμε την προαίσθηση" ότι ο κόσμος,όπως τον γνωρίσαμε,με τη δομή,τις αρχές και τις αξίες του,σε λιγότερο χρόνο απ'αυτόν που καταλαμβάνει μια ανθρώπινη γενεά,θα έχει πάψει πια να υπάρχει.
Θα ήταν όμως ορθό να διατυπώσουμε τη βεβαιότητα και στη συνέχεια να την αποδείξουμε ότι πράγματι όλα γύρω μας αλλάζουν κατά τρόπο δραματικό και μάλλον ανεπίστρεπτο!
Και αυτή η αλλαγή δεν αφορά απλώς στις δυνατότητες που παρέχει η σύγχρονη τεχνολογία στον άνθρωπο,αλλά στη ριζική αναθεώρηση εννοιών όπως είναι η ζωή,η κοινωνία,ο άνθρωπος και στον εκ νέου επαναπροσδιορισμό του περιεχομένου των εννοιών αυτών.
Άρα,ή αποφασίζουμε να αναζητήσουμε επιχειρήματα και να τα τεκμηριώσουμε,μετέχοντας αναγκαστικά στη διαδικασία επαναπροσδιορισμού της έννοιας της ζωής ή παραμένουμε στις βεβαιότητες και τα αξιώματά μας και μας προσπερνούν οι εξελίξεις,μένοντας για πάντα νοσταλγοί ενός κόσμου που πέρασε ανεπίστρεπτα.
Και η άποψη αυτή δεν είναι ενδεχομένως υπερβολική για να φανούμε συνεπείς στο κλίμα που διαμορφώνεται.Είναι πλέον τεκμηριωμένη βεβαιότητα,που προκύπτει από πρακτικές,τις οποίες ούτως ή άλλως έχουμε υιοθετήσει και οι οποίες δίνουν το μέτρο των επιλογών που είμαστε υποχρεωμένοι να αποδχθούμε στην αυγή ακόμη του αιώνα της Βιοτεχνολογίας.
Θέλετε ένα απλοϊκό αλλά χαρακτηριστικό παράδειγμα των δυνατοτήτων,με τις οποίες μας προικοδότησε ο αιώνας που πέρασε σε σχέση με τις πρακτικές αυτές;
Με αμνιοπαρακέντηση ή καλλιέργεια εβρυικής τροφοβλάστης μπορούμε στο όνομα της ευγονικής να θυσιάζουμε έμβρυα που βαρύνονται με κληρονομικά νοσήματα.
Μάθαμε δηλαδή να ρίχνουμε στον Καιάδα(στον Καιάδα οι αρχαίοι Σπαρτιάτες έριχναν τους κακούργους,ενώ τα προβληματικά βρέφη τα έριχναν στους Αποθετήρες,παρόμοια απόκρημνη περιοχή του Ταϋγέτου-αν θέλουμε να κυριολεκτούμε)τους γενετικά ανάπηρους,για να αναστήσουμε μια κοινωνία υιών ανθρώπων!
Υπερβολές θα μου πείτε.
Θα συμφωνήσω μαζί σας.
Ωστόσο καλό είναι να το συζητήσουμε το θέμα,αν θέλουμε τουλάχιστον να είμαστε ειλικρινείς για το περιεχόμενο της ζωής στον αιώνα της Βιοτεχνολογίας και στην πιθανή αλλοίωση του νοήματος αυτού από την άδηλη δράση των λεγόμενων τεχνοεπιστημών και κυρίως της Μοριακής Γενετικής,που μας άφησε άφωνους με την ταχύτητα,με την οποία "διάβασε"το ανθρώπινο γονιδίωμα και το οποίο σήμερα ετοιμάζεται να πατεντάρει καινα το προσαρμόσει στις ανάγκες της αγοράς.
Επομένως και για να είμαστε πρακτκοί στις αναρτήσεις που θα ακολουθήσουν,θα περιγράψουμε καταρχήν το πρόβλημα,που σίγουρα υπάρχει,όσο και αν είναι άδηλες οι περισσότερες παράμετροί του,και θα επιχειρήσουμε να θέσουμε μια σειρά από ερωτήματα,προκαλώντας τη δική σας απάντηση ή τουλάχιστον το δικό σας προβληματισμό.
No comments:
Post a Comment