Προφανώς οι τελευταίες δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν πως κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα δεν κατάλαβε ότι μετά της εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου 2007 το πολιτικό τοπίο άλλαξε στη χώρα.
Καλώς ή κακώς οι πολίτες δεν εγκλωβίζονται πλέον σε διλήμματα ή ιδεολογήματα.
Ήρθε η ώρα του πολιτικού ρεαλισμού.
Ωστόσο η ευθύνη αυτών που θα διαχειριστούν την νέα πολιτική πραγματικότητα είναι τεράστια κυριολεκτικά.
Αυτό λοιπόν που περιμένουν οι πολίτες είναι ρεαλιστικός προγραμματικός λόγος αλλά και νέα πρόσωπα,που θα τον υλοποιήσουν.
Αυτό ισχύει φυσικά και για όποιο κόμμα νομίζει πως μπορεί να παρακολουθήσει το πολιτικό αίτημα της εποχής που δεν είναι γενικά και αόριστα η αλλαγή αλλά η μεταμόρφωση θεσμών,αξιών,διαδικασιών σε εργαλεία εξανθρωπισμού της ζωής και της κοινωνίας.
Φυσικά πάνω απ'όλα είναι η Οικονομία...αλλά και πάνω από την Οικονομία είναι ο Άνθρωπος.
Ο άνεργος,ο υποαπασχολούμενος,ο αδιόριστος,ο συμβασιούχος,ο νέος των 600 EUR!
Αυτός που απαιτεί αξιοπρέπεια στη ζωή και το θάνατο,στην υγεία και την αρρώστια.!
Προγραμματικός λόγος αλλά και άφθαρτα πολιτικά πρόσωπα,έτοιμα ν'αγωνιστούν για την υλοποίηση του κοινωνικού μετασχηματισμού,της ανάδειξης των προβλημάτων της καθημερινότητας αλλά και της λύσης αυτών των προβλημάτων!
Όχι ευχές και λόγια.
Τρόπους,μεθόδους,νεωτερικές ιδές για όλα τα θέματα της καθημερινότητας.
Από τα πολύ μεγάλα ως τα πιο ασήμαντα αλλά και συγχρόνως τα πιο σημαντικά!
Ιδές,αρχές,πρόσωπα,αξιοπιστία,αγωνία και αγώνας.
Διαφορετικά θα έχουμε μία απ'τα ίδια του 1981!
Μιχάλης Κοκκινάρης
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment