Να δεχθούμε πως οι πολεμικές επανορθώσεις από την ηττημένη(;)Γερμανία και η αποπληρωμή του αναγκαστικού δανείου της Γερμανίας με τις ελληνικές κατοχικές αρχές ακολούθησαν ως ζητήματα και αιτήματα τις δαιδαλώδεις διαδρομές διαχείρισης μιας χώρας που ήταν πάντοτε οικονομικά εξαρτημένη επειδή στην ουσία ήταν πάντοτε διαιρεμένη και πριν αλλά κυρίως μετά τον εμφύλιο πόλεμο.
Αλλά είναι εξωφρενικό μέχρι σήμερα να μη διεκδικούμε τουλάχιστον την επιστροφή της λεηλατημένης πολιτιστικής μας κληρονομιάς από τους επιγόνους ενός λαού,που αγωνίζεται να απενοχοποιηθεί από το ναζιστικό του παρελθόν μέχρι σήμερα.
Για παράδειγμα πρόσφατα συστήθηκε στη Γερμανία δικαστική επιτροπή για τη διώξη των ανθρωποφυλάκων τοιυ Άουσβιτς που ζουν μέχρι σήμερα!
Επιτέλους όμως πρέπει άμεσα να συσταθεί επιτροπή στην ίδια τη Γερμανία,αφού αποδεχθεί η χώρα αυτή πως επιτελέστηκε λεηλασία πολιτιστικών θησαυρών από τους ναζί,που θα εντοπίσει και θα αποδώσει αυτούς τους πολιτιστικούς θησαυρούς στις χώρες που ανήκουν.
Έχει επομένως ιδιαίτερο ενδιαφέρον να διαβάσετε το άρθρο που ακολουθεί και το οποίο υπαγορεύει πλέον ένα διαρκές πολιτικό αίτημα των κυβερνήσεων που θα ακολουθήσουν:Πρέπει να διεκδικήσουμε την επιστροφή των πολιτιστικών μας θησαυρών που λεηλάτησαν οι ναζί,αν θέλουμε επιτέλους να λεγόμαστε επίγονοι όσων θυσιάστηκαν για να είμαστε σήμερα και εμείς ελεύθεροι(;)!
Οι καταστροφές και οι κλοπές αρχαιοτήτων από τους Γερμανούς ναζί κατά την διάρκεια της Κατοχής στην Ελλάδα (1941-1944)
Written By φιλίστωρ Ι. Β. Δ. on 9 Απριλίου 2012 .|
«Για τους Γερμανούς, όλα τα μνημεία ήταν ουρητήρια και κατά προτίμηση το εσωτερικό του Παρθενώνα». Έτσι καταλήγει ο ειδικός τόμος που εξεδόθη το 1946 από το υπουργείο Παιδείας με τίτλο «Ζημίαι των αρχαιοτήτων εκ του πολέμου και των στρατευμάτων κατοχής». Εκεί καταγράφονται αναλυτικότατα οι κλοπές ελληνικών αρχαιοτήτων από τα μουσεία, οι λαθρανασκαφές, οι καταστροφές και οι ζημιές μνημείων από τους ναζί.
Τα γερμανικά, ιταλικά και βουλγαρικά στρατεύματα απεδείχθησαν ορδές «νέων Ελγιν», που κατέκλεψαν ανεκτίμητης αξίας αρχαιότητες. Οι περισσότερες εξ αυτών εστάλησαν στη Γερμανία, στην Αυστρία και σε άλλες χώρες. Κάποιες εξετέθησαν ακόμα και σε μουσεία, ενώ οι πιο πολλές παραμένουν άγνωστο πού βρίσκονται. Ελάχιστες έχουν επιστραφεί στην Ελλάδα. Ο «Τύπος της Κυριακής » αποκαλύπτει στοιχεία από τρεις εκθέσεις που συντάχθηκαν μεταπολεμικά γι’ αυτή τη λεηλασία. Πρόκειται για την καταγραφή του υπουργείου Παιδείας, την έκδοση του υπουργείου Ανοικοδομήσεως, το 1947, του Κωνσταντίνου Δοξιάδη, με τίτλο «Θυσίες της Ελλάδος, αιτήματα και επανορθώσεις στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο», και την έκθεση του βρετανικού υπουργείου Πολέμου («Works of Art in Greece. Losses and Survivals», War Office).
Τις πλέον λεπτομερείς καταγραφές είχε κάνει το υπουργείο Παιδείας. Από αυτές αποδεικνύεται περίτρανα ότι το Γ’ Ράιχ ήταν «στρατός αρχαιοκαπήλων». Ως γνωστόν, τόσο για τις πολεμικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο, που ανέρχονται σε εκατοντάδες δισ. ευρώ, όσο και για τις κλεμμένες αρχαιότητες, η Γερμανία έχει δώσει «ψίχουλα» στην Ελλάδα. Ωστόσο, ουδεμία ελληνική κυβέρνηση έχει διεκδικήσει σθεναρά τις αποζημιώσεις. Υπό το πρίσμα των τελευταίων δραματικών οικονομικών εξελίξεων στη χώρα μας, κοινή πεποίθηση είναι ότι έχει έλθει η ώρα για ανακίνηση της μείζονος αυτής υπόθεσης. Πόσω μάλλον, αφού οι γερμανικές αποζημιώσεις αντιστοιχούν σε ένα πάρα πολύ μεγάλο μέρος του σημερινού ελληνικού χρέους.
Σύμφωνα με τον τόμο του υπουργείου Ανοικοδομήσεως, «όλους σχεδόν τους αρχαιολογικούς τόπους τούς κατέλαβαν οι δυνάμεις του εχθρού και σε πολλούς προκάλεσαν σημαντικές καταστροφές, γιατί έκλεψαν, κατέστρεψαν, έκτισαν πυροβολικά και έργα, χωρίς να σέβωνται τίποτε. Οι Γερμανοί προκάλεσαν καταστροφές σε 87 αρχαιολογικούς ή ιστορικούς χώρους, οι Ιταλοί σε 39 και οι Βούλγαροι σε 3. Σήμερα, μερικοί σημαντικοί αρχαιολογικοί τόποι, όπως της Βάρης, της Δημητριάδος ή του Παλαιοκάστρου Κρήτης, δεν υπάρχουν». Και συνεχίζει: «Έγιναν, όμως, και αυθαίρετες ανασκαφές, που προκάλεσαν την καταστροφή και την κλοπή αρχαιολογικών θησαυρών. Ο,τι βρήκαν στις ανασκαφές αυτές, οι κατακτητές το πήραν μαζί τους και μας μένει ακόμα άγνωστο. Τέτοιες καταστροφές έγιναν από Γερμανούς σε 24 τόπους και από Ιταλούς σε 2. Σημαντικές ήταν και οι κλοπές αρχαιολογικών θησαυρών. Οι Γερμανοί, ειδικότερα, έκλεψαν αρχαιότητες από 42 μουσεία ή αρχαιολογικούς χώρους (σ.σ.: αρχαιολογικές συλλογές, αγάλματα, ανάγλυφα, νομίσματα, χρυσοί στέφανοι, ιερά σκεύη κ.λπ.). Οι Ιταλοί έκλεψαν αρχαιότητες από 33 μουσεία ή αρχαιολογικούς χώρους. Οι Βούλγαροι από 9 μουσεία ή αρχαιολογικούς χώρους».
Τέλος, λεηλατήθηκαν, καταστράφηκαν, αλλά και υπέστησαν τεράστιες ζημιές πολλές βυζαντινές αρχαιότητες. Και βέβαια, κυρίως εκκλησίες. Εκτιμάται ότι καταστράφηκαν 15 μοναστήρια, μεταξύ των οποίων τα ιστορικής σημασίας Αγίας Λαύρας και Μεγάλου Σπηλαίου, καθώς και 300 εκκλησίες, με έργα μεγάλης πολιτιστικής αξίας.
Για να κατανοήσουμε μία από τις παραμέτρους της ιστορικής ανάλυσης μιας περιόδου πρέπει να έχουμε στο νου μας και μια κατηγορία κρατών,που παραμονεύουν στο ημίφως της ίδιας της Ιστορίας.
